1 Tani, o vëllezër, dëshirojmë t’ju tregojmë hirin e Hyjit që u qe dhënë kishave të Maqedonisë:
2 si me gjithë vështirësitë e shumta e nevojat, gëzimi i tyre është i madh dhe si varfëria e tyre e tepërt erdhën e u zbrazën në visarin e fisnikërisë.
3 Them të vërtetën: ata vullnetarisht sipas mundësisë, dhe madje përtej mundësisë,
4 na u lutën me gjithë shpirt ta kenë hirin të marrin pjesë në këtë shërbesë në dobi të shenjtërve.
5 Madje, jo ashtu si shpresuam, por më së pari veten ia falën Zotit e, pastaj, edhe neve, sipas vullnetit të Hyjit.
6 Atëherë i bëmë lutje Titit që, sikurse filloi, ta kryejë ndër ju këtë vepër bujarie.
7 Prandaj, sikurse edhe në çdo gjë tjetër dalloheni në shenjë ‑ në fe, në fjalë, në dije e në çdo kujdes, në dashurinë tuaj ndaj nesh ‑ dallohuni edhe në këtë bujari!
8 Nuk po ju urdhëroj, por, duke ju treguar kujdesin e të tjerëve, ju jap mundësinë ta tregoni vërtetësinë e dashurisë suaj.
9 Sepse, ju e njihni bujarinë e Zotit tonë Jezu Krishtit, i cili, duke qenë i pasur, u bë për ju i varfër, që ju të bëheni të pasur me anë të varfërisë së tij.
10 Me kaq vetëm po ju këshilloj: vërtet ju ka hije juve, të cilët vitin e shkuar filluat të parët, jo vetëm ta realizoni, por edhe të kërkoni që të bëhet.
11 Tani, pra, çojeni deri në fund këtë vepër që, sikurse qetë gati ta propozoni, ashtu edhe ta plotësoni sipas mundësisë.
12 Sepse, në qoftë vullneti i gatshëm, është i pëlqyeshëm për aq sa ka, e nuk merret parasysh për çka s’ka.
13 Porse, merret vesh se jo ju të ngushtoheni e të tjerëve t’u lehtësohet, por ‑ për një lloj barazimi.
14 Në këtë rast ‑ çka ju keni më tepër, të plotësojë sa atyre u mungon, kështu që, një ditë, teprica e tyre ta plotësojë mungesën tuaj ‑ që të bëhet barazi,
15 siç thotë Shkrimi i shenjtë:
‘Asgjë nuk i teproi atij që bashkoi shumë,
dhe asgjë nuk i mungoi atij që bashkoi pak.’
Titi dhe shokët e tij
16 Faleminderit Hyjit që ia dha Titit në zemër gjithë atë kujdes për ju!
17 Ai e pranoi lutjen tonë e, ngaqë ishte shumë i zellshëm, erdhi vullnetarisht te ju.
18 Me të dërguam edhe vëllain, të cilin për shkak të Ungjillit e nderojnë të gjitha kishat.
19 Madje ai qe zgjedhur prej anës së kishave të jetë shoku ynë në këtë veprimtari bujarie, të cilës po i shërbejmë në lavdi të [vetë] Zotit tonë dhe për të çuar në vend qëllimin tonë të mirë,
20 që të mund t’u shpëtojmë kritikave rreth këtyre ndihmave të mëdha,
21 sepse na duhet të kujdesemi jo vetëm për atë që është e mirë para Hyjit, por edhe para njerëzve.
22 Me ta po e dërgojmë edhe vëllain tonë, zellin e të cilit e kemi sprovuar në shumë raste, e tani po e dëfton edhe shumë më të madh për arsye të shpresës së madhe që ka në ju.
23 Për sa i përket Titit, ai është shoku im dhe bashkëpunëtori im ndër ju. Për sa i përket vëllezërve, ata janë të dërguarit e kishave ‑ nderi i Krishtit.
24 Tregojuani pra, atyre dëshminë e dashurisë suaj faqe kishave, si edhe se ne me të drejtë mburremi për ju.