1 Krejt pak kohë më vonë, Lizja, që ishte në krye të punëve të mbretërisë e ishte kujdestar dhe i afërm i mbretit, i cili mëzi i duronte ngjarjet e fundit,
2 bashkoi një ushtri tetëdhjetë mijë këmbësorësh e mbarë kalorësinë, u nis kundër Judesë, i bindur se Qytetin do ta bënte banesë të grekëve,
3 se Tempullin, sikurse edhe faltoret e tjera të paganëve, do ta vinte nën tatim dhe se vjet për vjet do ta shitte kryepriftërinë:
4 nuk mendonte aspak mbi pushtetin e Hyjit, por mendjen ia kishte marrë moria e ushtrisë, mijëra kalorës e tetëdhjetë elefantët.
5 Si hyri në Jude, iu afrua Betsurës, që është vend i fortifikuar, larg Jerusalemit dikund pesë stadje, dhe e rrethoi.
6 Kur ata që ishin me Makabeun e morën vesh se Lizja po i rrethonte qytezat, iu lutën Zotit me ofshame e me lot e, bashkë me ta edhe turma e popullit, që ta dërgonte një engjëll të mirë për të shpëtuar Izraelin.
7 Atëherë vetë Makabeu, si i mori i pari armët, i qortoi të tjerët që të mos ta vënë bashkë me të veten në rrezik për t’u ndihmuar vëllezërve. Ata atëherë, plot guxim, e së bashku u sulën kundër.
8 Ende ishin afër Jerusalemit, kur qe, u duk në krye të tyre një kalorës në petka të bardha e vringëllonte armët e arta.
9 Atëherë të gjithë e falënderonin Hyjin e mëshirshëm dhe, aq fort u mbushën me guxim, sa që ishin të gatshëm të shporonin jo vetëm njerëzit, por edhe bishët me të egra e muret e hekurta.
10 Marshonin në rreshta lufte, të ndihmuar nga një ndihmës i ardhur nga Qielli, sepse Zoti kishte dhembje për ta!
11 Ata u sulën porsi luanë kundër armikut dhe i rrëzuan për tokë njëmbëdhjetë mijë këmbësorë e një mijë e gjashtëqind kalorës, kurse të gjithë të tjerët i vunë në të ikur.
12 Shumica e tyre shpëtuan të plagosur e të
çarmatosur: po edhe Lizja vetë shpëtoi duke ikur i turpëruar.
13 Por, Lizja, që s’ishte i pamend, pasi përsiati mbi humbjen e vet e, si ia preu mendja se hebrenjtë ishin të pathyeshëm, sepse u ndihmonte Hyji i gjithpushtetshëm, dërgoi tek ata një dërgatë,
14 ua mbushi mendjen se do t’i pranonte të gjitha kushtet e drejta e se do t’ia mbushte mendjen gjithashtu edhe mbretit se është e domosdoshme të bëhet miku i tyre.
15 Makabeu pranoi gjithçka parashtronte Lizja, sepse kishte parasysh të mirën e përbashkët. Gjithçka kërkoi Makabeu prej Lizjes me shkrim në lidhje me judenj, mbreti pranoi.
16 Letra që Lizja ua shkroi judenjve, kishte këtë trajtë: “Lizja popullit të judenjve shëndet!
17 Të dërguarit tuaj, Gjoni e Absalomi ma dorëzuan shkresën tuaj, si më poshtë, dhe kërkuan të pranohet përmbajtja e saj.
18 Gjithçka ishte e nevojshme t’i parashtrohej mbretit, ia paraqita. Ai pranoi gjithçka ishte e mundur të pranohej.
19 Nëse, pra, do të mbani qëndrim të mirë ndaj interesave të Shtetit, edhe vetë do të bëj çmos në të ardhmen t’ju ndihmoj.
20 Lidhur, mandej, me pikat e veçanta, i urdhërova dërgatës tuaj e të mive, të bisedojnë me ju.
21 Të fala! Viti njëqind e dyzet e tetë, më njëzet e katër të muajit të Zeusit të Korintit.”
22 Letra e mbretit përmbante këto gjëra: “Mbreti Antiok vëllait Lizje shëndet!
23 Pasi baba ynë kaloi te zotat e, pasi ne dëshirojmë që të gjithë ata që i përkasin mbretërisë sonë, t’i kryejnë punët e veta pa farë trazire,
24 pasi dëgjuam se judenjtë nuk janë në përkim me qëllimin e babës t’i pranojnë doket greke, porse, të dhënë mbas sistemit të jetesës së tyre, kërkojnë të rregullohen sipas ligjeve të veta,
25 duke dëshiruar që edhe ky popull të jetojë pa trazira, vendosim që t’u kthehet Tempulli kështu që të mund të jetojnë lirisht sipas dokeve të të parëve të tyre.
26 Prandaj, bën mirë t’u dërgosh lajmëtarë e t’ua shtrish dorën e djathtë që, pasi të jenë vënë në dijeni me vendimin tonë, të jenë të kënaqur e me gëzim t’u kushtohen punëve të veta.”
27 Letra e mbretit e drejtuar popullit të Judesë ishte e tillë: “Mbreti Antiok Senatit të judenjve e judenjve të tjerë, shëndet!
28 Gëzohemi nëse jeni mirë. Edhe ne jemi krejt mirë.
29 Menelau na njoftoi se dëshironi të ktheheni e të merreni me punët tuaja.
30 Të gjithë ata që do të kthehen deri më tridhjetë të muajit të Ksantikut, ua jap besën se nuk do të ndëshkohen.
31 Judenjtë le t’i përdorin ushqimet dhe ligjet e veta si në të kaluarën dhe, askush prej tyre të mos trazohet në asnjë mënyrë, për fajet e bëra prej padijes.
32 Ndërkaq po e dërgojmë Menelaun për t’ju qetësuar.
33 Të fala! Më pesëmbëdhjetë të muajit Ksantik, viti njëqind e dyzet e tetë.”
34 Gjithashtu edhe romakët dërguan një letër të këtillë: “Kuint Memiu e Tit Maniu, të dërguarit e romakëve, shëndet popullit të Judesë!
35 Me të gjitha gjërat që Lizja, kushëriri i mbretit, ju ka dhënë leje, edhe ne jemi në përkim.
36 Kurse, në lidhje me ato pika që ai ka vendosur se i duhet t’ia paraqesë mbretit, dërgoni menjëherë dikënd prej jush, pasi t’i keni shqyrtuar mirë ndërmjet jush, kështu që t’ia paraqesim mbretit në mënyrë të përshtat- shme për ju, sepse mendojmë të udhëtojmë për Antioki.
37 Prandaj, nxitoni e dërgoni dikënd që ta dimë mendimin tuaj.
38 Qofshi shëndosh! Më dhjetë të muajit Ksantik, viti njëqind e dyzet e tetë.”