1 Në vitin njëqind e dyzet e nëntë u erdhi lajmi njerëzve të Judës se Antioku Eupator po vinte me një ushtri të madhe kundër Judesë,
2 i përcjellë prej kujdestarit të tij Lizjes, që ishte në krye të punëve të shtetit. Secili kishte nga një ushtri greke: këmbësorë njëqind e dhjetë mijë, pesë mijë e treqind kalorës, njëzet e dy elefantë, kurse karroca lufte me drapërinj treqind.
3 Me ta u bashkua edhe Menelau, i cili i jepte me shumë mjeshtri zemër Antiokut, jo për shpëtimin e atdheut, por prej shpresës se do të qëndronte në pushtet.
4 Por, Mbreti i mbretërve e ndezi zemërimin e Antiokut kundër bakeqit, sepse Lizja ia shtjelloi mbretit se Menelau është shkaktari i të gjitha të këqijave. Antioku urdhëroi të çohet në Bere e të vritej sipas dokes së vendit.
5 Në atë vend është një kullë e lartë pesëdhjetë kute, plot hi e në të është një vegël që sillet rrotull dhe nga çdo anë plandos në hi.
6 Atje duhet të ngjitet fajtori i shenjtëdhunimit ose të disa fajeve të rënda në majë të kullës që prej andej ta plandosin në vdekje.
7 Një ndëshkim me vdekje të tillë i takoi Menelaut e nuk qe varrosur.
8 E me plot të drejtë: ka
mëkatuar shumë kundër lterit, zjarri dhe hiri i të cilit është i shuguruar, e prandaj e gjeti vdekja në hi.
9 Mbreti po e vazhdonte udhën e në mend përbluante synime të këqija e kishte qëllim t’i bëjë judenjtë të sprovojnë gjëra edhe më të këqija se ç’kishin përjetuar nën babën e tij.
10 Kur Juda e mori vesh këtë gjë, i urdhëroi popullit ta thërrasë ditë e natë në ndihmë Zotin që, sikurse edhe herat e tjera, t’u ndihmojë edhe kësaj here
11 atyre që ishin në rrezik të mbeteshin pa Ligj, pa atdhe e pa Tempullin e shenjtë dhe që të mos lejojë të bjerë përsëri populli, që posa kishte marrë pak frymë, nën pushtetin e popujve hyjshmorë.
12 Pasi të gjithë së bashku vepruan kështu e pasi iu lutën Zotit të mëshirshëm me ofshame e me agjërime, me fytyrë për dhe për tri ditë rresht, Juda u dha zemër dhe i grishi të bëhen gati.
13 Ai, pasi u këshillua veçanërisht me pleqtë, vendosi se është mirë, me ndihmën e Zotit, të dilet në përleshje para se ushtria e mbretit të hyjë në Jude e ta pushtojë qytetin.
14 Duke e lëshuar vendimin në duar të Krijuesit të botës, i nxiti të vetët të luftojnë trimërisht deri në vdekje për Ligj, Tempull, Qytet, atdhe e për doke. Nguli fushimin afër Modinit.
15 Pasi të vetëve u dha për shenjë: “Për fitoren e Hyjit”, natën, me djelmosha të zgjedhur ndër ata më guximtarët, u sul në fushim në tendën e mbretit, vrau kund dy mijë ushtarë dhe e shporoi më të madhin elefant bashkë me atë që ishte në kullëz.
16 Mbarë fushimin e mbushën me tmerr e me pështjellim e, në fund, u kthyen pasi ndërmarrja u doli për së mbari.
17 Kur drita po zbardhte, puna ishte kryer me ndihmën e Zotit mbrojtës.
18 Kur mbreti e provoi guximin e trimërisë së judenjve, u mundua t’i sulmojë vendet me mjeshtri dredhie.
19 Ia afroi ushtrinë Betsurit, që ishte fortesë e mirë e mbrojtur e judenjve: por e zmbrapsën, s’i shkonte për së mbari, e mundën.
20 Atyre që ishin në fortifikatë Juda u çonte çka kishin nevojë.
21 Armiqëve ua zbuloi këtë fshehtësi njëfarë Rodoku, nga ushtria e judenjve; këtë e kërkuan, e zunë dhe e zhdukën.
22 Mbreti bëri marrëveshje edhe për herë të dytë me ata që ishin në Betsur: u dha të djathtën dhe e mori e u largua.
23 Mandej ra në luftë me ata që ishin me Judën dhe qe thyer. Atëherë mori vesh se Filipi ishte çuar në kryengritje. Këtë e kishte lënë si qeveritar të punëve të shtetit në Antioki. I marrë mendsh, kërkoi të bëjë marrëveshje me judenj, u nënshtrua kushteve, u përbetua se do t’i mbajë të gjitha kushtet e drejta, u pajtua, kushtoi flinë, nderoi Tempullin dhe u dëftua bujar me Vendin e shenjtë.
24 E pranoi mirë Makabeun dhe e la Hegemo- nidin qeveritar prej Ptolemaidës deri në dheun e Gerrenëve.
25 Erdhi në Ptolemaidë, por qytetarët e saj nuk ishin në përkim me nenet e asaj marrëveshjeje - donin t’i zhbënin marrë- veshjet, sepse në të vërtetë ishin hidhëruar për së tepërmi.
26 Atëherë u ngjit në tribunë Lizja, i mbrojti sa më mirë që diti këto marrëveshje, ua mbushi mendjen, i paqëtoi dhe i qetësoi e mandej u kthye në Antioki. Kështu mori fund sulmi e zmbrapsja e mbretit.