Rregullimet per textin e shfaqur

¹ Ndërkaq Juda Makabe dhe ata që ishin me të, duke hyrë fshehtas nëpër fshatra, i bashkonin kushërinjtë dhe mblidhnin ata që i kishin mbetur besnikë judaizmit: i mblodhën rreth gjashtë mijë njerëz.

² I luteshin gjithashtu Zotit t’i ketë sytë mbi popullin që po shkelej prej të gjithëve dhe të kishte dhimbje për Tempull që po përdhunohej nga bakëqijtë,

³ të ketë gjithashtu mëshirë për Qytetin që ishte në shkatërrim e bëhej rrafsh me truall, ta dëgjonte zërin e gjakut që po klithte drejt tij,

⁴ të mos i harronte vdekjet e tmerrshme të fëmijëve të pafajshëm, e hyjshmimet e thëna kundër emrit të tij e ta dëftonte zemërimin e vet kundër tyre.

⁵ Njëherë, Makabeu, si bashkoi një numër të madh njerëzish, u bë i pathyeshëm nga paganët, sepse zemërimi i Zotit u kthye në mëshirë.

⁶ Papritmas sulej në qytete e fshatra, u jepte zjarr; pushtonte vendet e përshtatshme, i vinte në ikje jo pak armiq.

⁷ Për veprime të tilla, zgjidhte veçanërisht si ndihmëse netët e zëri i pushtetit të tij shpërndahej në të gjitha anët.

⁸ Kur Filipi pa se ky njeri po përparonte pak nga pak dhe se punët po i kishin gjithnjë e më shpesh sukses, i shkroi Ptolemeut, qeveritarit të Celesirisë e të Fenicisë, që të ndërmerrte diçka për t’u ardhur në ndihmë punëve të mbretit.

⁹ Ky atëherë zgjodhi Nikanorin e Patroklit, njërin nga miqtë e parë, duke i dhënë jo më pak se njëzet mijë ushtarë të bashkuar nga kombet e ndryshme dhe menjëherë e dërgoi që t’ua trette farën të gjithë judenjve. Ia shoqëroi edhe Gorginë, një ushtarak, mjeshtër në çështje luftimi.

¹⁰ Nikanori vendosi që t’i paguante tatimet e mbretit që i duhej t’ua jepte romakëve - e ishin dy mijë talenta - me shitjen e judenjve që do t’i zinte robër.

¹¹ Këndej i ftoi pa vonesë qytetet bregdetare të vijnë të blejnë judenj robër e premtoi se do të jepte nëntëdhjetë skllevër për një talent: as që i shkonte nëpër mend se ahmarrja e të Gjithpushtetshmit do të binte mbi të.

¹² Juda ndërkaq, si e mori vesh se po vinte Nikanori, u tregoi atyre që ishin me të se po afrohej ushtria armike.

¹³ Atëherë disa prej tyre, që i kapi frika e që nuk kishin besim në drejtësinë e Hyjit, nga frika ikën e shkuan në vende të ndryshme,

¹⁴ disa të tjerë, shitën gjithçka u kishte mbetur e njëkohësisht i luteshin Zotit që t’i shpëtojë nga Nikanori i pashpirt, i cili i kishte shitur para se të niste lufta:

¹⁵ le t’i shpëtojë, jo pse ata e meritonin, por për shkak të Besëlidhjes me etërit e tyre e për shkak të thirrjes së Emrit të tij të shenjtë mbi ta.

¹⁶ Kur, pra, Makabeu i bashkoi rreth vetes gjashtë mijë vetë, i qortonte të mos tremben prej armiqve as të mos frikohen prej numrit të madh të paganëve që po vinin kundër tyre padrejtësisht, por të luftojnë si burrat,

¹⁷ duke pasur parasysh dhunën që i ishte bërë prej tyre padrejtësisht vendit të shenjtë, si e kanë nëpërkëmbur dhe e kanë poshtëruar Qytetin e si i kishin prishur doket e të parëve.

¹⁸ “Sepse ata e kanë besimin e vet në armë - u tha - e në trimërinë; kurse ne në Hyjin e gjithpushtetshëm e kemi shpresën tonë, i cili mund t’i asgjësojë vetëm me një shenjë të gjithë ata që vijnë kundër nesh edhe mbarë botën.”

¹⁹ Atëherë ua njehi rastet në të cilat kishin qenë të ndihmuar të parët e tyre: nën Senakeribin, kur qenë vrarë njëqind e tetëdhjetë e pesë mijë ushtarë,

²⁰ në Babiloni, në luftën që e patën kundër galatasve, ku luftuan tetë mijë vetë me ndihmën e edhe të katër mijë maqedonasve, kur maqedonasit ranë ngushtë - vetëm ata tetë mijë vetë, i thyen njëqind e njëzet mijë ushtarë, në saje të ndihmës që ua dha Qielli, madje bënë edhe një pre të madhe.

²¹ Pasi me këto fjalë ua mbushi zemrën me guxim dhe i përgatiti të vdesin për Ligj e për atdhe, e ndau ushtrinë e vet në katër njësite.

²² Në krye të secilit njësit i vuri vëllezërit e vet: Simonin, Jozefin e Jonatanin e secilit i dha nga një mijë e pesëqind njerëz.

²³ Për më tepër i urdhëroi Eleazarit të lexojë Librin e shenjtë; mandej si e dha fjalën e urdhrit: “Ndihma e Zotit!”, si prijës i njësitit të parë ra në luftë kundër Nikanorit.

²⁴ Meqenëse i Gjithpushtet- shmi u bë ndihmësi i tij, vranë më tepër se nëntë mijë armiq, kurse plagosën e gjymtuan gjymtyrësh pjesën më të madhe të ushtrisë së Nikanorit dhe të gjithë i shtrënguan të ikin.

²⁵ I shtinë në dorë edhe paratë e atyre që kishin pasë ardhur për t’i blerë. Pasi i ndoqën mjaft larg, u kthyen prapazi pse s’kishin më kohë,

²⁶ sepse ishte para të shtunës, e për këtë arsye nuk e vazhduan më ndjekjen.

²⁷ Si i mblodhën armët e armikut e si ua morën prenë, zunë të festojnë të shtunën, duke e bekuar e lavdëruar me kujdes të madh Zotin që i shpëtoi edhe atë ditë dhe nisi përsëri t’ua dëftojë dashamirësinë e vet.

²⁸ Pas të shtunës ua ndanë një pjesë të presë atyre që kishin pësuar përndjekjen, bonjakëve e të vejave; çka teproi e ndanë ndër vete e me fëmijë të vet.

²⁹ Pasi bënë kështu, organizuan një lutje të përbashkët e iu lutnin Zotit të mëshirshëm që të pajtohej përfundimisht me shërbëtorët e vet.

³⁰ Luftuan edhe me ushtarët e Timoteut e të Bakidit, vranë më tepër se njëzet mijë sish dhe i pushtuan lehtë disa fortesa të larta. Prenë e madhe e ndanë në dy pjesë të barabarta: njërën për vetvete, tjetrën për flitë e përndjekjes, për bonjakë e për të veja, pa i harruar pleqtë.

³¹ Si i mblodhën me kujdes armët e armiqve, i venduan në vende të përshtatshme, kurse prenë tjetër e çuan në Jerusalem.

³² E vranë edhe oficerin e rojës së trupit të Timoteut, njeri sa s’bëhet më i pashpirt, që i kishte bërë të vuajnë shumë judenjtë.

³³ Ndërkohë që në atdhe po kremtonin ngadhënjimin, i dogjën ata që i kishin pasë djegur Dyert e shenjta si edhe Kalistenin, i cili ishte strehuar në një kasolle: kështu e mori shpërblimin e denjë për shenjtdhunimin e vet.

³⁴ Kurse Nikanori, bakeq mbi bakëqij, që i kishte sjellë një mijë tregtarë për t’ua shitur judenjtë,

³⁵ me ndihmën e Zotit i mposhtur prej atyre që ai i mbante për një asgjë, e hoqi petkun e lavdisë e, i arratisur porsi skllav, i vetmuar e duke u endur rrugë pa rrugë bregut të detit, arriti në Antioki - tepër fatmirë se kishte shpëtuar gjallë - pasi iu shpartallua ushtria.

³⁶ Dhe, ai që, me çmimin e skllevërve jerusalemas u kishte premtuar romakëve se do t’ua paguante tatimet, tash shpallte se judenjtë e kishin një Luftëtar që i mbronte dhe se judenjtë ishin të paplagosshëm për arsye se i mbanin ligjet që Ai ua kishte caktuar.