1 Ju përbej, prandaj, unë i burgosuri në Zotin: jetoni denjësisht si i ka hije thirrjes që keni marrë:
2 me plot përvujtëri, butësi e duresë; durojeni njëri‑tjetrin me dashuri!
3 Bëni çmosin ta ruani njësinë e Shpirtit me anë të paqes që ju bashkon.
4 S’ka veçse një Trup të vetëm dhe një Shpirt të vetëm ‑ sikurse edhe jeni të grishur në një shpresë të vetme të thirrjes suaj.
5 Nuk ka veçse një Zot, një fe, një pagëzim;
6 një Hyj të vetëm, Atin e të gjithëve, i cili sundon mbi të gjithë, vepron nëpër të gjithë e banon në të gjithë.
7 Edhe secilit prej nesh i qe dhënë hiri me atë masë me të cilën Krishti deshi të na e dhurojë.
8 Këndej edhe thuhet:
‘Kur u ngrit në lartësi i mori me vete robërit dhe u dha dhurata njerëzve.’
9 E ajo fjalë: ‘U ngrit’, çfarë do të thotë tjetër, përveçse më parë “zbriti” këtu poshtë, përmbi tokë?
10 Ai që “zbriti, është po Ai që “u ngrit” mbi të gjithë qiejt për ta mbushur gjithësinë.
11 E Ai i ‘dha’ disa apostuj, disa të tjerë profetë, disa prapë ungjilltarë, disa të tjerë barinj dhe mësues,
12 që shenjtërit t’i bëjë të aftë për veprën e shërbesës, për ndërtimin e trupit të Krishtit,
13 derisa të gjithë ta arrijmë njësinë e fesë dhe njohjen e Birit të Hyjit deri në gjendjen e njeriut të përsosur, deri në masën që i përket pjekurisë së plotë të Krishtit:
14 që të mos jemi më foshnja me të cilët luajnë tallazet dhe i çon e i rrëzon çdo erë mësimesh në këtë lojë letrash të njerëzve që me dredhi i hapin udhën gabimit.
15 Por, duke e dëshmuar me dashuri të vërtetën, të rritemi në çdo pikëpamje drejt Atij që është Kryet ‑ Krishtit.
16 Prej tij, Trupi i tërë, si një cope, mirë i lidhur në një, në atë mënyrë që çdo gjymtyrë ndihmon sipas funksionit që iu dha veçanërisht secilës pjesë dhe e mundëson rritjen e Trupit në ndërtimin e vetvetes në dashuri.
Jeta e vjetër e jeta e re
17 Pra them këtë dhe përbej në Zotin: mos jetoni siç jetojnë paganët ‑ në kotësinë e mendjes së tyre:
18 me mendje të errësuar, larg nga jeta e Hyjit, për shkak të paditurisë që është ndër ta për arsye të trashamanisë së zemrës së tyre.
19 Vetveten e kanë bërë të pandjeshëm, u dhanë pas shfrenisë, në mënyrë që, të shtyrë prej lakmimit, të bëjnë çdo poshtërsi.
20 Ju veç nuk keni qenë mësuar kështu mbi Krishtin,
21 në qoftë se keni dëgjuar për të dhe në qoftë se keni qenë mësuar sipas së vërtetës që është në Jezusin:
22 në fuqi të së cilës ju duhet ta flakni tej mënyrën e mëparshme të jetesës ‑ njeriun e vjetër, të cilin prirjet e ulëta e çojnë në bjerrje,
23 dhe duhet të përtëriheni me shpirtin e mendjes tuaj
24 dhe të visheni me njeriun e ri, të krijuar sipas Hyjit në drejtësi e shenjtëri që vjen prej së vërtetës.
Rregulla e jetës së re
25 Prandaj flakeni gënjeshtrën dhe secili le t’i thotë të vërtetën të afërmit të vet, sepse jemi gjymtyrët e njëri‑tjetrit.
26 Po u zemruat? Mos mëkatoni! Dielli të mos perëndojë mbi hidhërimin tuaj!
27 Mos i lini asnjë anë kah t’ju kapë djalli!
28 Kush vidhte, më të mos vjedhë, por më fort le të punojë me duar të veta drejtësisht që të ketë çka t’i japë atij që është në nevojë.
29 Asnjë llafe e ndytë të mos dalë prej gojës tuaj, por, nëse është nevoja, thuajeni fjalën e mirë që t’i ndërtojë e t’u sjellë hir atyre që dëgjojnë.
30 Mos e trishtoni Shpirtin Shenjt të Hyjit, me të cilin Hyji ju vulosi për ditën e shpërblimit.
31 Le të flaket larg jush çdo pikëllim, zemërim, hidhërim, britmë, sharje me çdo lloj ligësie.
32 Përkundrazi, jini njëri për tjetrin të mirë, zemërdhimbshëm; faleni njëri‑tjetrin sikurse edhe Hyji ju fali ju në Krishtin.