1 Po këtë ditë mbreti Asuer ia dhuroi mbretëreshës Ester pallatin e Amanit, armikut të judenjve, e Mardokeu qe paraqitur te mbreti, sepse Estera i kishte treguar mbretit se çka e kishte ajo Mardokeun.
2 Mbreti e mori unazën e vet, që kishte urdhëruar të merrej nga Amani, dhe ia dha Mardokeut. Mardokeut Estera ia besoi mbarështimin e shtëpisë së Amanit.
3 Estera pastaj foli përsëri me mbretin. Ra te këmbët e tija, qau dhe, duke qarë, iu lut të urdhërojë të pengohet rrjedhoja e të keqes dhe synimet e mbrapshta të sendërgjuara nga Amani Agagjit kundër judenjve.
4 Mbreti sipas rregullores e tundi shkopin e artë mbretëror. Ajo u ngrit e qëndroi pranë mbretit.
5 Iu lut: “Nëse mbreti nuk ka gjë kundër, nëse kam gjetur hir para syve të tij, nëse kërkesa ime i duket e drejtë e, nëse njëmend u pëlqej syve të mbretit, lus që me letra të reja të zhvleftësohen letrat e para të Amanit, të birit të Amadatit Agagjit, armikut të përbetuar të judenjve, me të cilat ai ka urdhëruar të vriten judenjtë në të gjitha krahinat e mbretit.
6 Si do të mund ta duroja të keqen që do ta pësonte populli im, vdekjen e gjakut tim”?
7 Mbreti Asuer iu përgjigj mbretëreshës Ester dhe judeut Mardoke: “Unë prej anës sime ia kam dhuruar Esterës shtëpinë e Amanit dhe urdhërova të varet Amani në litar pse guxoi të çojë dorë kundër judenjve.
8 Ju shkruani në emër të mbretit siç ju pëlqen juve e vuloseni letrën me unazën e mbretit për të mirën e judenjve, sepse letrat e shkruara në emër të mbretit dhe të vulosura me unazën e tij nuk mund të tërhiqen”.
9 U thirrën, pra, shkruesit mbretërorë – ishte muaji i tretë, që quhet Siban, e njëzetetreta ditë e muajit – dhe u shkruan letrat ashtu si deshi Mardokeu, judenjve, satrapëve, qeveritarëve e prijësve që ishin në krye të njëqind e njëzet e shtatë krahinave, nga India deri në Etiopi, secilës krahinë në gjuhën e saj e me shkronjat e tyre, secilit popull në gjuhën e tij dhe me shkronjat e tija madje edhe judenjve në gjuhën e tyre e me shkronjat e tyre.
10 Letrat u shkruan në emër të mbretit, u vulosën me unazën e tij dhe u dërguan me anë të lajmëtarëve që i kalëronin kuajt e zgjedhur të mbretit.
11 Me këto shkresa mbreti u jepte leje judenjve që në çdo qytet të bashkohen, ta mbrojnë jetën e vet dhe t’i vrasin e t’i zhdukin të gjithë armiqtë e tyre me gra e me fëmijë dhe lirisht t’ua rrëmbejnë pasurinë;
12 U caktua dita e huamarrjes e njëjta ditë në të gjitha krahinat, domethënë e trembëdhjeta ditë e muajit të dymbëdhjetë, që quhet Adar.
13 Dysheritja e letrës që duhej ta kishte fuqinë e ligjit qe shpallur në të gjitha krahinat që ta dinë të gjithë popujt se judenjtë janë të gatshëm të huamerren kundër armiqve të vet.
14 Kështu lajmëtarët mbi kuajt e shpejtë e shpërndanë urdhëresën. Urdhëresa menjëhere qe vënë në Suzë.
15 Mardokeu doli nga pallati i mbretit duke shkëlqyer në petkat mbretërore, d. t. th. me petka ngjyrë vjollce e të bardha duke mbartur mbi kokë kezë të madhe ari, i mbështjellë me mantel pëlhure të bukur të kuqe. Mbarë qyteti ishte në gëzim e në hare.
16 U pa se judenjve u lindi drita, gëzimi, nderi dhe ngadhënjimi.
17 Në çdo popull, në çdo qytet e krahinë, kudo arrinte urdhëresa e mbretit, për judenj ishte ditë gëzimi, feste, gostish, kaq sa shumëkush nga popujt e vendit u bënë çifutë, sepse i kishte pushtuar të gjithë një frikë e madhe e judenjve.