1 Më tha: “Biri i njeriut, ngrihu se dua të të flas!”
2 Si tha kështu, një shpirt hyri në mua, më ngriti në këmbë dhe e dëgjova atë që po fliste me mua.
3 Ai më tha: “Biri i njeriut, unë po të dërgoj te bijtë e Izraelit, te një popull kryengritësish që kanë çuar kokë kundër meje. Ata dhe etërit e tyre kanë mëkatuar kundër meje deri në ditën e sotme.
4 Njerëzit, te të cilët po të dërgoj, janë kokëfortë e zemërgurë. Ti thuaju: Kështu thotë Zoti Hyj!
5 Dëgjuan ose s’dëgjuan ‑ sepse janë pjellë e keqe ‑ megjithatë le ta dinë se në mesin e tyre është profeti!
6 E ti, biri i njeriut, mos ua ki frikën as mos u tremb nga fjalët e tyre: megjithëse je i rrethuar me murriza e ferra e banon me galloma. Fjalët e tyre mos i druaj as fytyra e tyre të mos të të shtijë frikë, sepse janë pjellë mëkatare.
7 Ti tregoju fjalët e mia, le të dëgjojnë ose le të mos dëgjojnë, sepse janë njerëz kundërshtarë.
8 E ti, biri i njeriut, dëgjo ç’po të them: mos ji kryekëcyer porsi kjo pjellë kundërshtarësh; hape gojën dhe ha çka unë po të të jap.”
9 Shikova dhe, ja, një dorë ishte e shtrirë drejt meje e në të ishte një libër i mbështjellë. E shtriu ndër sy të mi dhe, ja, ishte i shkruar përbrenda e përjashta: ishin të shkruara vajtime, gjëmë e dënesë.