1 Vera sjell shfrenim e alkooli bën njerëz të pacipë,
kushdo jepet pas tyre, nuk do të jetë kurrë i urtë.
2 Zemërimii i mbretit porsi ulërima e luanit:
kush e nget, mëkaton kundër vetvetes.
3 Është nder për njeriun t’u shmanget rragatjeve,
porse të gjithë të marrët përzihen në grindje.
4 Ngase pati të ftoftë përtaci, s’deshi të lërojë;
do të dalë të lypë verës, por s’do t’i japin.
5 Këshilli në zemrën e njeriut është si uji në thellësi,
por i mençuri do t’ia dalë ta nxjerrë.
6 Shumë njerëz mbahen për të mirë:
por kush mund ta gjejë një njeri besnik?
7 I drejti që jeton në ndershmërinë e vet
do t’i lërë pas fëmijët e vet të lumtur.
8 Mbreti, kur rri në fronin gjykatës të vet
me sy i shqyrton të gjitha të këqijat.
9 Kush mund të thotë: “E pastrova zemrën time,
jam i pastër nga mëkati”?
10 Peshore e peshore, masë e masë:
të dyja janë në iri te Zoti.
11 Edhe fëmija njihet sipas asaj që bën:
a është vepra e tij e pastër dhe e drejtë.
12 Edhe veshin që dëgjon edhe syrin që shikon:
të dy Zoti i ka bërë.
13 Mos ta ketë ëndja gjumin që të mos ndrydhë skamja,
mbaj sytë hapur nëse do të ngihesh me bukë.
14 “E keqe është, e keqe është!”, thotë çdo blerës,
por si të largohet, atëherë lëvdohet.
15 Ka ar e mbushulli margaritarësh,
por gjëja më e çmueshmja janë buzët e urtësisë.
16 Merrja petkun e shtatit atij, që i hyri dorëzanë të huajit:
prej tij merre pengun në vend që prej të huajve.
17 E ëmbël i duket njëherë njeriut buka e gënjeshtrës,
por pastaj goja i mbushet me guraleca.
18 Synimet forcohen me këshill:
bjer në luftë pasi të jesh menduar mirë!
19 Me atë që zbulon fshehtësitë e shpifjet
dhe që s’i mban goja arra, mos bëj shoqëri.
20 Kush nëm babain e vet e nënën
iu fiktë drita në mes të errësirës.
21 Pasuria e fituar shpejt në fillim
s’do të dalë e bekuar në fund.
22 Mos thuaj: “Do ta kthej të keqen që m’u bë!”,
ki besim në Zotin e ai do të të shpëtojë.
23 Peshë e peshë i iritet Zotit,
peshorja e rreme nuk është e mirë para syve të tij.
24 Zoti i drejton hapat e njeriut;
e si atëherë njeriu mund ta dijë udhën e vet?
25 Është lak për njeriun të thotë: “Po bëj kusht!”,
e pastaj të shqyrtojë çka kushtoi.
26 Mbreti i urtë i shqyrton mirë mëkatarët
e pastaj i shkel me rrotë.
27 Dritëz e Zotit është shpirti i njeriut
që depërton deri në fund të zemrës.
28 Mëshira dhe e vërteta e ruajnë mbretin,
me butësi ai e përforcon fronin e vet.
29 Stolia e të rinjve është fuqia e tyre,
kurse flokët e thinjur janë stolia e pleqve.
30 Plaga që kullon shëron të ligën,
po ashtu edhe të rrahurat palcën e qenies.