1 Si bora në verë dhe shiu në kohë të të korrave
ashtu i kanë hije nderimet të marrit.
2 Si shpendi kur merr fluturimin, porsi
dallëndyshja kur fluturon,
kështu s’shkon në vend as nëma e paarsyeshme.
3 Frushkulli për kalë, ullari për gomar
dhe shkopi për shpinën e të marrëve.
4 Mos i përgjigj të çmendurit sipas çmendjes së tij
që edhe ti të mos bëhesh i ngjajshëm me të;
5 u përgjigj të çmendurit sipas çmendjes së tij
që të mos i duket vetja i urtë.
6 Ia pret vetes këmbët dhe dehet me turp
kush çon fjalë me anë të të marrit.
7 Si fyelli i ligshtë i këmbës së çalamanit,
ashtu është fjala e urtë në gojën e marranit.
8 Si ai që e fsheh një gur në grumbull
është ai që e nderon të marrin.
9 Gemb ferre në dorën e të dehurit
është fjala e urtë në gojën e të marrëve.
10 Si shigjetari që plagos gjithkënd
është ai që merr në punë të marrin e endacakun.
11 Porsi qeni që kthehet në të vjellat e veta
është i marri që e përsërit marrëzinë e vet.
12 A ke hasur njeriun që vetja i duket i urtë?
Më shumë mund të pritet prej një të marri se prej tij.
13 Përtaci thotë: “Luanesha në rrugë!
Luani në shesh”!
14 Dera sillet në thithin e vet
edhe përtaci në shtratin e vet.
15 E shtie përtaci dorën në pjatë,
por lodhet ta çojë deri te goja e vet.
16 Përtacit i duket vetja më i mençur
se shtatë pleqve që përgjigjen me urtësi.
17 Kap qenin për veshësh
ai që në kalim përzihet në grindje të tjetërkujt.
18 Porsi ai që del mendsh e gjuan
shigjeta e heshta për të vrarë,
19 është ai që e gënjen mikun e vet
e thotë: “Pse a s’desha të luaj?”
20 Kur mungojnë drutë, fiket zjarri,
kështu edhe, kur dëbohet shpifësi,
pushojnë grindjet.
21 Porsi thëngjilli për prush e drutë për zjarr
i tillë është grindaveci për të ndezur grindje.
22 Fjalët e shpifësit janë porsi ëmbëlsira:
edhe ato arrinë deri në fund të barkut.
23 Ndryshk argjendi stoli e enës prej dheut:
janë fjalët përkëdhelëse e zemra e keqe.
24 Armiku të shtiret me fjalët e veta
kurse në zemrën e vet sendërgjon tradhti:
25 kur ta zbusë zërin e vet, ruaj se i beson,
sepse shtatë neveri i fsheh në zemrën e vet;
26 nëse me shtirje e mbulon urrejtjen,
zemra e tij e keqe do të zbulohet në mbledhje.
27 Kush hap gropën në të do të bjerë,
e kush rrokullis gurin mbi të do të kthehet.
28 Gjuha e rreme nuk e do të vërtetën,
goja përkëdhelëse përgatit rrënimin.