1 Tashti ndër farisenj ishte një njeri që quhej Nikodem, një nga bujarët e judenjve.
2 Ky erdhi natën te Jezusi dhe i tha:
“Rabbi, e dimë se ti je Mësuesi që erdhi prej Hyjit, sepse askush s’mund t’i bëjë këto mrekulli, që i bën ti, po qe se Hyji nuk është me të.”
3 Jezusi iu përgjigj:
“Përnjëmend, përnjëmend po të them:
kush nuk lind përsëri prej së larti,
nuk mund ta shohë Mbretërinë e Hyjit.”
4 “Si është e mundur ‑ i tha Nikodemi ‑ të lindë njeriu kur është i moçëm? A thua mund të hyjë përsëri në barkun e nënës së vet e të lindë?”
5 Jezusi u përgjigj:
“Përnjëmend, përnjëmend po të them:
kush nuk lind me anë të ujit e të Shpirtit
nuk mund të hyjë në Mbretërinë e Hyjit.
6 Çka lind prej mishit, mish është,
e çka lind prej Shpirtit, shpirt është.
7 Mos u çudit që të thashë:
‘Duhet të lindni përsëri prej së Larti.’
8 Era fryn në drejtimin që do;
ia dëgjon ushtimën
e nuk di nga vjen e kah shkon.
Kështu ndodh edhe me secilin
që lind prej Shpirtit.”
9 Nikodemi e pyeti:
“Si mund të bëhet kjo gjë?”
10 Jezusi iu përgjigj:
“Ti je mësues i Izraelit e nuk merr vesh kaq?
11 Për të vërtetë, për të vërtetë, po të them:
ne flasim çka dimë
e dëshmojmë çka pamë,
e megjithatë nuk e pranoni dëshminë tonë.
12 Nëse nuk më besoni
kur ju flas për gjëra që ndodhin në tokë
si do të më besoni
në qoftë se ju flas për gjërat e qiellit?
13 Askush nuk u ngjit në qiell,
përveç Birit të njeriut
që zbriti nga qielli.
14 Dhe, sikurse Moisiu e lartësoi
gjarprin në shkretëtirë,
po ashtu duhet të lartësohet edhe Biri i njeriut,
15 që kushdo të besojë në të
ta ketë jetën e pasosur.
16 Vërtet, Hyji aq fort e deshi botën
sa që dha një të vetmin Birin e vet
kështu që, secili që beson në të,
të mos birret,
por të ketë jetën e pasosur.
17 Në të vërtetë Hyji nuk e dërgoi Birin
që ta dënojë botën,
por që bota të shpëtojë nëpër të.
18 Kush beson në të,
nuk dënohet,
ndërsa, kush nuk beson, ai është dënuar që tani,
pse nuk besoi
në Emrin e Njëlindurit, Birit të Hyjit.
19 E gjykimi është ky:
Drita erdhi në botë,
por njerëzit më tepër deshën
errësirën se dritën,
sepse veprat i kishin të këqija.
20 Vërtet, kushdo që bën të keqen,
e urren dritën dhe nuk del në dritë
që të mos i zbulohen veprat e tij,
21 kurse ai që e vë në zbatim të vërtetën,
ai del në dritë
që të dalë ballafaqe
se veprat e tij u bënë siç thotë Hyji.”
22 Pastaj Jezusi shkoi me nxënësit e vet në tokën e Judesë. Aty u vendos me ta dhe pagëzonte.
23 Edhe Gjoni pagëzonte në Enon, afër Salimit, sepse aty kishte mjaft ujë. Njerëzit shkonin dhe pagëzoheshin.
24 Gjoni ende nuk ishte burgosur.
25 Tashti ndodhi një rragatje lidhur me pastrimin ligjor ndërmjet nxënësve të Gjonit e një çifuti.
26 Shkuan te Gjoni dhe i thanë:
“Rabbi, ai që ishte me ty matanë Jordanit ‑ ai për të cilin ti bëre dëshmi ‑ edhe ai po pagëzon, dhe të gjithë po shkojnë tek ai.”
27 Gjoni u përgjigj:
“Askush s’mund të marrë për vete asgjë
nëse nuk iu dha prej qiellit!
28 Ju vetë më jeni dëshmitarë se thashë:
‘Unë nuk jam Mesia, por jam: i Dërguari para tij.’
29 Kush ka nusen, është dhëndër.
Dashamiri i dhëndrit,
i cili i rri pranë dhe e dëgjon,
kënaqet kur e dëgjon zërin e dhëndrit.
I tillë është, pra, gëzimi im: arriti në kulm!
30 Ai duhet të rritet
e unë të zvogëlohem.”
31 “Kush vjen prej së Larti,
ai është mbi të gjithë!
Kush është nga toka,
tokësor është dhe flet për gjërat e tokës.
Ai që vjen prej qiellit
[ai është mbi të gjithë]:
32 dëshmon çka pa e çka dëgjoi,
por dëshminë e tij askush s’e pranon.
33 Kush e pranon dëshminë e tij,
pohon se Hyji është i vërtetë.
34 Vërtet, i dërguari i Hyjit
flet fjalët e Hyjit
‑ sepse Hyji nuk e jep Shpirtin me masë.
35 Ati e do Birin
dhe atij i la në dorë gjithçka.
36 Kush beson në Birin
ka jetën e pasosur,
përkundrazi, ai që nuk beson në Birin
nuk do ta shohë jetën:
hidhërimi i Hyjit peshon mbi të.”