1 Pastaj Jezusi kaloi në anën tjetër të detit të Galilesë, që quhet edhe i Tiberiadit.
2 E ndiqte një shumicë e madhe, sepse shihnin mrekullitë që bënte në të sëmurë.
3 Jezusi u ngjit në një kodër, ku u ul të rrijë bashkë me nxënësit e vet.
4 Ishin afër Pashkët, e kremtja e judenjve.
5 Jezusi çoi sytë dhe pa një shumicë të madhe njerëzish që po vinte tek ai e i tha Filipit:
“Ku do të blejmë bukë që të hanë këta njerëz?”
6 Foli kështu për ta sprovuar, sepse ai vetë e dinte se çka kishte në mend të bënte.
7 “As dyqind denarë bukë ‑ iu përgjigj Filipi ‑ nuk do të dilnin mjaft për t’i dhënë secilit nga një grimë.”
8 I tha njëri nga nxënësit, Andreu, i vëllai i Simon Pjetrit:
9 “Këtu është një djalosh që ka pesë bukë elbi dhe dy peshq të vegjël. Por, çka janë këto për kaq njerëz?”
10 Jezusi u tha:
“Thuajuni njerëzve të ulen.”
Në atë vend kishte shumë bar.
U ulën, pra, rreth pesë mijë burra.
11 Jezusi mori bukët, falënderoi dhe ua dha atyre që ishin ulur. Po ashtu edhe prej peshqve ‑ aq sa deshën.
12 E kur u nginë, u tha nxënësve të vet: “Mblidhni tepricat që të mos tresë asgjë.”
13 I mblodhën, pra, dhe mbushën dymbëdhjetë shporta me copat që u tepruan atyre që hëngrën prej pesë bukësh elbi.
14 Njerëzit, kur panë mrekullinë që bëri Jezusi, thanë: “Ky është përnjëmend Profeti që duhet të vijë në botë.”
15 Kur Jezusi hetoi se duan të vijnë e ta kapin për ta bërë mbret, u tërhoq përsëri në mal, krejtësisht vetëm.
16 Kur u bë natë, nxënësit e tij zbritën në det,
17 hynë në lundër e u nisën për në anën tjetër të detit, për në Kafarnaum. Ishte errur e Jezusi ende nuk kishte ardhur tek ata.
18 Deti u trazua nga era e fortë që fryente.
19 Pasi rremuan reth njëzet e pesë apo tridhjetë stadje, panë Jezusin duke ecur përmbi det e po i afrohej lundrës. I kapi frika.
20 Ai u tha: “Unë jam! Mos druani!”
21 Deshën ta marrin në lundër, dhe ja, lundra përnjëherë preku tokën në atë vend ku ishin drejtuar.
22 Të nesërmen, populli që kishte zënë vend matanë detit, pa se aty s’ishte veçse një lundër dhe se Jezusi nuk kishte hyrë në lundër bashkë me nxënësit e tij por nxënësit ishin nisur vetëm.
23 Ndërkaq, prej Tiberiadit erdhën disa lundra afër vendit ku hëngrën bukë (pasi Zotëria falënderoi).
24 Kur njerëzit panë se aty nuk ishte Jezusi as nxënësit e tij, hynë në lundra dhe kaluan në Kafarnaum për të kërkuar Jezusin.
25 Kur e gjetën në anën tjetër të detit, i thanë:
“Rabbi, kur erdhe këtu?”
26 Jezusi iu përgjigj:
“Përnjëmend, përnjëmend po ju them:
më kërkoni, jo pse patë mrekullitë,
por pse hëngrët nga ato bukë
dhe u ngitë.
27 Veproni,
por jo për ushqim që prishet,
por për një ushqim që qëndron për jetën e amshueshme:
atë do t’jua japë Biri i njeriut,
sepse këtë e vulosi Ati‑Hyj.
28 Atëherë ata i thanë:
“Çka na duhet të bëjmë për t’i kryer veprat që kërkon Hyji?”
29 Jezusi iu përgjigj:
“Vepra që Hyji kërkon është kjo:
besoni në Atë
që Ai e dërgoi.”
30 “Çfarë shenje bën ti, ‑ i thanë ata ‑ që ta shohim e të besojmë? Cila është vepra jote?
31 Etërit tanë hëngrën manën në shkretëtirë si shkruan edhe në Shkrim e shenjtë: ‘U dha të hanin bukë prej qiellit. ’“
32 Jezusi iu përgjigj:
“Përnjëmend, përnjëmend po ju them:
Nuk jua dha Moisiu bukën prej qiellit,
por Ati im jua jep bukën prej qiellit,
atë të vërtetën:
33 sepse buka e Hyjit është Ajo,
që zbret prej qiellit
dhe që i jep botës jetën.”
34 Atëherë i thanë:
“Zotëri, na e jep vazhdimisht atë bukë!”
35 Jezusi u përgjigj:
“Unë jam buka e jetës.
Kush vjen tek unë
nuk do të ketë më kurrë uri,
kush beson në mua,
nuk do të ketë më etje.
36 Por ju thashë:
më patë e prapë s’më besoni.
37 Të gjithë ata që m’i jep Ati
do të vijnë tek unë
dhe atë që vjen tek unë,
s’do ta qes jashtë,
38 sepse zbrita prej qiellit,
jo për të bërë vullnetin tim,
por vullnetin e atij që më dërgoi.
39 E vullneti i Atij që më dërgoi është
të mos humbë asnjë
prej atyre që më dha,
por t’i ringjall në ditën e fundit.
40 Po, ky është vullneti i Atit tim,
që, kushdo sheh Birin
dhe beson në Të,
ta ketë jetën e pasosur
e unë do ta ringjall në ditën e fundit.”
41 Judenjtë murmurisnin kundër tij pse tha: “Unë jam buka që zbriti prej qiellit.”
42 Ata thoshin: “Vallë, a nuk është ky Jezusi, biri i Jozefit? Po, a nuk ia njohim babain e nënën? Si mund të thotë tani: ‘Kam zbritur prej qiellit?’“
43 Jezusi iu përgjigj:
“Mos murmurisni me njëri-tjetrin!
44 Askush s’mund të vijë tek unë,
po qe se Ati, që më dërgoi, nuk e tërheq.
Atë unë do ta ringjall në ditën e fundit.
45 Profetët shkruan:
‘Të gjithë do të jenë nxënës të Hyjit.’
Kushdo, pra e dëgjon Atin
dhe e përvetëson mësimin e tij,
vjen tek unë.
46 Kjo s’do të thotë se ndokush e pa Atin,
përveç Atij që është te Hyji;
vetëm Ai e pa Atin!
47 Përnjëmend, përnjëmend po ju them:
ai që beson, ka jetën e pasosur.
48 Unë jam buka e jetës.
49 Etërit tuaj hëngrën manën në shkretëtirë dhe vdiqën.
50 Kjo është buka që zbret nga qielli:
që, kush ta hajë atë,
të mos vdesë askurrë.
51 Unë jam buka e gjallë
që zbriti prej qiellit:
nëse ndokush ha këtë bukë,
do të jetojë për amshim.
E buka që unë do ta jap
është trupi im
‑ për jetën e botës.”
52 Atëherë judenjtë filluan të grinden me shoqi‑shoqin e thoshin:
“Si mundet ky të na japë trupin (e vet) për ushqim?”
53 Prandaj Jezusi u tha:
“Përnjëmend, përnjëmend po ju them:
nëse nuk e hani trupin e Birit të njeriut
e nuk e pini gjakun e tij,
nuk keni jetë në vetvete!
54 Kush ushqehet me trupin tim
dhe pi gjakun tim
ka jetën e pasosur.
Unë atë do ta ringjall në ditën e fundit.
55 Sepse trupi im është ushqim i vërtetë
e gjaku im është pije e vërtetë.
56 Kush ushqehet me trupin tim
dhe pi gjakun tim
ai mbetet në mua
dhe unë në të.
57 Sikurse mua më dërgoi Ati i gjallë
dhe unë jetoj për Atin,
po ashtu edhe ai që më ha mua
do të jetojë për mua.
58 Kjo është buka që zbriti prej qiellit,
jo porsi ajo që hëngrën etërit
e vdiqën:
kush ushqehet me këtë bukë
do të jetojë në amshim.”
59 Këtë mësim Jezusi e dha në sinagogën e
Kafarnaumit.
60 Shumë prej nxënësve të tij, kur i dëgjuan këto fjalë, thanë:
“I pakuptueshëm është ky mësim! Kush mund ta dëgjojë?”
61 Kur Jezusi e hetoi se nxënësit e tij po murmurisnin lidhur me këtë mësim, u tha:
“A po ju shkandullon kjo gjë?
62 E po ta shihnit Birin e njeriut duke u ngritur atje ku ishte më parë... ?
63 Shpirti është ai që jep jetën,
trupi nuk vlen asgjë.
Fjalët që unë ju thashë,
janë shpirt dhe janë jetë.
64 Por, janë disa ndër ju, që nuk besojnë”
Sepse Jezusi e dinte që në fillim cilët ishin ata që nuk besonin dhe cili ishte ai që do ta tradhtonte.
65 Dhe shtoi:
“Prandaj edhe ju thashë se askush s’mund të vijë tek unë, po qe se nuk iu dhurua nga Ati.”
66 Që atëherë shumë prej nxënësve të tij u shmangën dhe nuk shkuan më me të.
67 Atëherë Jezusi i pyeti edhe të Dymbëdhjetët:
“A mos doni të shkoni ndoshta edhe ju?”
68 Simon Pjetri iu përgjigj:
“Te kush të shkojmë, Zotëri? Ti ke fjalët e jetës së pasosur!
69 Ne besojmë dhe e dimë se ti je Shenjti i Hyjit!”
70 Jezusi u përgjigj:
“Po a nuk ju zgjodha unë ju të Dymbëdhjetëve? E pra, njëri prej jush është djall!”
71 Foli për Judën, birin e Simon Iskariotit, njërin prej të Dymbëdhjetëve, sepse ky do ta tradhtonte.