1 Profecia mbi Babiloninë që e pa Isaia, biri i Amosit.
2 Mbi një mal të shogët lartësojeni flamurin,
lëshoni kushtrimin,
bëni me dorë
që të hyjnë nëpër Dyer të bujarëve.
3 Unë i urdhërova të shenjtëruarit e mi,
si vegël të hidhërimit tim i thirra trimat e mi,
ata që i gëzohen madhërisë sime.
4 Dëgjoni! Një brohoritje në male
porsi zhurma e një populli të shumtë!
Dëgjoni! Një poterë mbretërish
të popujve të tubuar!
Zoti i Ushtrive po bën parakalimin
e ushtrisë që niset në luftë!
5 Vijnë nga një vend i largët,
nga skaji i qiellit
‑ Zoti dhe veglat e zemërimit të tij
për ta rroposur botën mbarë!
6 Lëshoni gjëmë mjerimi,
sepse afër është Dita e Zotit,
si shkretëtim po vjen i Gjithëpushtetshmi!
7 Këndej po ngathen të gjitha duart,
çdo zemër njeriu po dridhet!
8 Të gjithë po i pushton tmerri!
Të dridhurat e dhimbjet i pushtuan,
porsi gruan në dhimbjet e të lindurit!
Me tmerr shikojnë njëri‑tjetrin,
fytyra e tyre gacë e skuqur!
9 Ja, po vjen dita e Zotit
e pamëshirë e plot zemërim,
plot hidhërim edhe zemërim
për ta kthyer vendin në shkretëtirë,
për t’i zhdukur prej tij mëkatarët.
10 Të qiellit yjet e yjësitë e tij
s’do ta lëshojnë dritën e vet,
posa të lindë do të erret dielli,
as hëna s’do të bëjë dritë më!
11 Për shkak të të këqijave do të ndëshkoj rruzullin,
e mëkatarët për fajësinë e tyre,
madhështorëve do t’ua zhdukë krenarinë,
në pluhur do t’i zhgërryej të dhunshmit!
12 Njeriu do të jetë më i rrallë se ari i rëndomtë,
më i rrallë se ari i kulluar!
13 Edhe qiellin do ta tund,
edhe toka do të luajë vendit
prej zemërimit të Zotit të Ushtrive
n’ditë të shpërthimit të furisë së tij.
14 E do të ndodhë si me shutën e përndjekur,
si me delet të mbetura pa bari
në popull të vet gjithkush do të kthehet,
në vend të vet do të ikë secili.
15 Kush të zihet, vrik do të theret,
kush të kapet, me shpatë do të pritet!
16 E përpara syve të tyre
për tokë foshnjat do t’ua plandosin,
shtëpitë e tyre do t’i bëjnë pre,
gratë e tyre do t’i dhunojnë!
17 Kundër tyre medët do të ngre,
që s’çmojnë sermin e urrejnë arin,
18 me hark të rinjtë do t’ua vrasin,
s’do të kenë mëshirë as për fryt të barkut.
19 Babiloni, ajka e mbretërive,
i kaldenjve lulja e krenarisë,
si Sodoma e Gomorra do të bëhet
kur i Lumi i rroposi!
20 Shkret do të mbesë ai përgjithmonë,
brez pas brezi i pabanuar,
në të arabët çadër s’do të ngulin,
në të barinjtë nuk do të mrizojnë.
21 Egërsirat aty do të pushojnë,
me kukuvajka shtëpitë do t’u mbushen,
strucat në të do të gjejnë strehim,
satirët në të do të kërcejnë,
22 në pallate të tyre do të ulërinë hienat,
e çakajtë në tempujt e kënaqësisë...
S’do të vonojë të vijë koha e tij,
nuk do të zgjasin ditët e tij!