1 Vaj për ty, o vend flatrash shurdhuese,
përtej lumenjsh të Etiopisë,
2 që i nis n’për det kasnecët
nëpër ujë me lundra zunkthi:
“Nisuni, kasnecë të shpejtë,
drejt popullit shtatlartë e me ngjyrë,
drejt popullit të tmerrshëm,
pranë e larg,
drejt një populli të fortë e luftëtar,
lumenjtë e të cilit tokën e çajnë!”
3 Të gjithë ju, banorët e botës,
të gjithë ju që në tokë banoni,
kur lartësuar të jetë në male flamuri, shikojeni,
kur boria të ketë rënë, dëgjojeni!
4 Sepse kështu Zoti më ka thënë:
“Nga banesa ime do të vrojtoj i qetë
porsi vapa e pishës së diellit,
porsi reja e vesës në djegagur të korrjes.”
5 Sepse, si lulëzimi të jetë kryer i hardhisë,
edhe lulja rrush i pjekur të jetë bërë,
para se të duhet të vilet,
me kizë do t’i presë shermendet,
do t’i presë e do t’i flakë pinjollët.
6 Të gjithë së bashku atëherë do t’u lihen
shpendëve të malit e egërsirave;
grabitqarët në të do të verojnë,
kafshët e tokës në të do të dimërojnë.
7 Në atë kohë, Zotit të Ushtrive do t’i sillen dhurata prej një populli shtatlartë e me ngjyrë, prej një populli të tmerrshëm tani e gjithmonë, prej një kombi të fortë e luftëtar, lumenjtë e të cilit tokën e çajnë, në vendin e Emrit të Zotit të Ushtrive, në malin Sion.