1 Profeci mbi Luginën e Vegimit.
Po ç’ke
që u ngjite i tëri në tarraca,
2 qytet plot zhurmë, plot poterë,
qytet plot gëzim?
Të vrarët e tu shpata s’i preu,
s’vdiqën në luftë.
3 Të gjithë prijësit e tu ikën,
robër u zunë së bashku harkun pa e shkrehur
të gjithë, si qenë së bashku,
robër u zunë,
ose larg ikën.
4 Këndej edhe thashë:
“Largohuni prej meje,
idhshëm do të qaj;
mos u mundoni të më ngushëlloni,
për shkatërrimin e bijës së popullit tim!”
5 Sepse kjo është dita e turpit,
e shkeljes dhe e vajtimit
e Zotit, Hyjit të Ushtrive,
në Luginën e Vegimit,
rrënim muresh, kushtrim maleve.
6 Elami kukurrën mori,
u rreshtua në radhë të kalorësve
edhe Ciri e nxori shqytin.
7 Më të zgjedhurat luginat e tua
plot janë mbushur me karroca lufte,
në radhë kalorësit janë vënë kundër derës
8 e iu hoq Judës mburoja.
Ti shikoje atë ditë
armatoren e Shtëpisë së Pyllit.
9 Patë sa të shumta ishin
vrimat në muret e Qytetit të Davidit,
i mblodhët ujërat e peshkores së poshtme;
10 i numëruat shtëpitë e Jerusalemit,
i rrënuat për të forcuar muret,
11 në mes dy muresh punuat ujëmbajtësin,
për ujët e peshkores së vjetër,
por s’e shikuat Atë që këto i bëri
as s’e patë Atë që këto i sendërtoi kaherë!
12 Atë ditë Zoti, Hyji i Ushtrive,
ju ftoi të qani e të vajtoni,
të qethni kokën, të ngjeshni grathoren.
13 Dhe ja, gëzim edhe hare,
theren qe e priten dele,
hahet mish e pihet verë:
“Të hamë e të pimë,
se nesër do të vdesim!”
14 Prej Zotit, Hyjit të Ushtrive,
u qe zbuluar veshëve të mi:
“Assesi ky mëkat s’ju falet
për pa vdekur!”,
thotë Zoti, Hyji i Ushtrive.
15 Kështu thotë Zoti, Hyji i Ushtrive:
“Shko, takoje oborrtarin,
Sobnën, kujdestarin e pallatit:
16 ‘Ç’ke ti këtu? E kush je ti këtu
që e punove për vete këtu varrin?’
Çelte në lartësi varrin e vet,
varr për vete gdhendte në qetë.
17 Ja, o njeri,
me rrëmbim Zoti do të të flakë,
duke të kapur me tërbim,
18 lëmsh do të të mbledh,
porsi topin lëmuç do të të hedh
në tokë të gjerë e të hapët,
aty do të vdesësh
me karrocat madhështore të tuat,
o turpi i pallatit të zotërisë tënd!
19 Do të të heq prej vendit tënd,
do të të shkarkoj prej detyrës sate.
20 Shërbëtorin tim do ta ftoj atë ditë,
Eliakimin, birin e Helcisë,
21 do t’ia vesh unë petkun tënd,
do ta ngjesh me brezin tënd,
do t’ia dorëzoj pushtetin tënd.
Do të jetë baba për banorë të Ruzalemit
e për shtëpinë e Judës.
22 Mbi shpatullën e tij do të vë
çelësin e shtëpisë së Davidit;
ai do të çelë e askush s’do të mbyllë,
ai do të mbyllë e askush s’do të çelë.
23 Si gozhdë do ta ngul në një vend të fortë e do të jetë fron lavdie
i shtëpisë së babait të tij.
24 Mbi të do ta varin tërë nderin e shtëpisë së babait të tij, bami e fisi, çdo enë e vogël, nga tasi deri tek shtamba.
25 Atë ditë ‑ është fjala e Zotit të Ushtrive ‑ do nxirret gozhda e ngulur në vend të fortë, do të këputet e do të bjerë dhe gjithçka që qe varur në të do të mbarojë, sepse Zoti ka folur.”