1 Ja, Zoti po e shkatërron tokën,
copë po e bën,
po ia shëmton fytyrën,
banorët po ia shpërndan!
2 Njësoj do t’i ndodhë popullit e priftit,
skllavit e zotërisë,
skllaves e zonjës,
blerësit dhe shitësit,
huadhënësit e huamarrësit,
si atij që jep si atij që merr.
3 Toka do të shkatërrohet krejtësisht,
pa mëshirë pre do të bëhet:
sepse Zoti e ka thënë këtë fjalë!
4 Vajton toka, po lëngon,
po shkrihet, po lëngon bota,
qielli e toka janë në lëngim.
5 Prej banorëve të vet toka u dhunua,
sepse e shkelën Ligjin,
thyen urdhrin,
thyen Besën e përjetshme.
6 Këndej mallkimi tokën po e përpin,
rrjedhojat po i pësojnë banorët;
këndej po shuhen banorët e saj
e s’kanë mbetur, përveç fort pak njerëz.
7 Vajton mushti,
lëngon hardhia,
rënkojnë të gjithë ata që u gëzohej zemra!
8 Pushoi gëzimi i tupanëve,
u zhduk zhurma e të gëzuarve,
heshti i cetrës ting’lli i ëmbël.
9 S’pihet më vera me këngë,
kush e pi farmak i duket.
10 U rropos qyteza e kotësisë,
u kyç çdo shtëpi që kush brenda të mos hyjë;
11 britmë n’për sheshe pse verë s’ka,
është zhdukur çdo hare,
çdo galdim u zhduk nga vendi.
12 U shua, u shkretua qyteza,
copë e grimë dera u bë!
13 Sepse kjo gjë do ta gjejë tokën,
mes popujve do të ndodhë
sikurse kur ullinjtë shkunden,
sikur pas vjeljes mblidhen kokrrat.
14 Ata zërin do të lartësojnë,
do të këndojnë madhërinë e Zotit,
nga deti do të brohorisin.
15 Këndej, pra, Zotit brohoritini në Lindje,
në ishuj të detit Emrit të Zotit,
Hyjit të Izraelit!
16 Në skaje të botës dëgjojmë lavde:
“Lavdi të Drejtit!”
Unë thashë:
“Emnesë, emnesë!
Vaj për mua!”
Të pabesët besën e thyen,
me pabesë e thyen besën të pabesët!
17 Tmerr e gropë e lak
mbi kokë i ke, banori i tokës!
18 E do të ndodhë:
kush nga tmerri do të shpëtojë,
në gropë do të bjerë,
nga humnera kush do të dalë,
në lak do të bjerë,
sepse hapur janë ujëpritëset e qiellit
dhe u trandën themelet e tokës!
19 Toka hapet, grimë po bëhet,
po copëtohet, toka po thërmohet,
toka dridhet, tmerrshëm tundet,
20 ço e rrëzo, porsi i dehuri këmbadoras,
dridhet thua se s’është, por çadër;
e keqja e saj mbi të peshon,
e rrëzon, s’e lë të çohet!
21 E atë ditë kështu do të ndodhë:
Zoti rreptë do ta ndëshkojë
atje lart ushtrinë në lartësi
e mbi tokë mbretërit e tokës,
22 do të mblidhen të lidhur në humnerë,
në pranga do të mbyllen në burg
e pas shumë kohe do të ndëshkohen.
23 Do të skuqet hëna, do të turpërohet dielli,
sepse do të mbretërojë Zoti i Ushtrive,
në malin Sion e në Jerusalem
Lavdia e tij do të shkëlqejë
në praninë e pleqve të vet.