1 Dhe, ja, Zotëruesi, Zoti i Ushtrive,
po ia heq Jerusalemit dhe Judës
çdo mbështetje e çdo ndihmë,
çdo ndihmë buke e çdo ndihmë uji,
2 trimin edhe luftëtarin,
gjyqtarin edhe profetin,
dijetarin edhe plakun,
3 pesëdhjetarin e bujarin,
këshilltarin e dijetarin e urtë
si edhe shituesin e mençur.
4 “Do meca do t’u vë të parë
e foshnjat do t’i sundojnë.”
5 Njerëzit do të grinden me njëri‑tjetrin,
i afërmi me të afërmin,
i riu me të keq do ta marrë plakun
edhe të ndershmin i pandershmi,
6 burri do të kapë vëllanë e vet
mu në shtëpinë e babait të vet:
“Ti e ke gunën, na u bëj prijës,
kjo rrënojë le të jetë në dorën tënde!”
7 Ai atë ditë do të klithë, do të thotë:
“Unë s’jam mjek, në shtëpinë time s’ka bukë as gunë;
ruaj se më bëni prijës të popullit!”
8 Se ç’po rrënohet Jerusalemi,
u rrënua Judeja
se gjuha e veprimet e tyre
janë kundër Zotit
sa që ngacmojnë sytë e Madhërisë së tij.
9 Paf’tyrësia e tyre i dënon,
si Sodoma shpallin fajin e vet,
nuk e fshehin, mjerë shpirti i tyre:
vetvetes i bëjnë gati të keqen!
10 Thuajini të drejtit: “I lumi ti!”
sepse do të hajë frytin e veprave të veta!
11 Mjerë i paudhi! Të këqijat do ta godasin:
do ta gjejnë të këqijat që ka bërë.
12 Popullin tim e shtyp një kalama,
gratë e kanë nën sundim!
O populli im, ata që thonë se je i lumë po të gënjejnë
dhe po ta prishin udhën nëpër të cilën je duke ecur.
13 Në këmbë u ngrit Zoti për të paditur,
qëndron në këmbë për të gjykuar popujt.
14 Në gjyq po hyn Zoti
me pleqtë e me krerët e popullit të vet;
“Ju ma shkretuat vreshtin
e gjërat e rrëmbyera të skamnorëve në shtëpitë tuaja i keni.
15 Me ç’të drejtë e shtypni popullin tim
dhe po e shkelmoni fytyrën e të varfërve?”,
thotë Zoti, Hyji i Ushtrive.
16 E Zoti tha:
“Çka po krenohen bijat e Sionit
e më shëtisin me qafë të zgjatur,
u bëjnë me sy njerëzve përreth,
edhe ecin me hapa të vegjël
e i bëjnë të tingëllojnë unazat në këmbë.
17 Zoti do t’ua rruajë rrashtën e kresë
bijave të Sionit,
Zoti flokët do t’ua shogë.”
18 Atë ditë Zoti do t’ua heqë të gjitha:
stolinë e sandaleve, stringla,
19 hënëza e vathë,
mëdorëza e kësula,
20 ndarset e përparëset,
brezat dhe shishet e erërave,
21 unazat e stolitë e hundës,
22 petkat e ndërrimit e krahcoret,
velat e bukur e gjilpërat,
23 pasqyrat edhe çarçafët,
lidhësat edhe leshnikët.
24 Në vend të erës së mirë, qelbësirë;
në vend të brezit, rrypinë,
në vend të flokëve bishtaleca, tullacinë;
në vend të grykcës, grathoren,
në vend të hijeshisë, shëmtimin.
25 “Burrat e tu prej shpatës do të bien,
trimat e tu në luftim,
26 Gjëmë e vaj do të ketë dera jote
e ti, i rrënuar, rrafsh për tokë do të biesh.