1 Jo, nuk u shkurtua dora e Zotit
që të mos mund të shpëtojë,
as s’është rënduar veshi i tij
që më të mos dëgjojë;
2 por mëkatet tuaja hapën një greminë
ndërmjet jush e ndërmjet Hyjit tuaj,
mëkatet tuaja ia zunë fytyrën
që ai juve të mos ju vështrojë.
3 Duart tuaja janë të zhytura në gjak,
gishtat tuaj plot fajësi;
buzët tuaja flasin rrena,
gjuha juaj bëlbëzon fajësi.
4 Askush padi s’bën me të drejtë,
s’gjendet ai që gjykon drejt;
besohet në asgjë e thuhet e shtrembëra,
ngjizën të keqen, lindën mjerimin.
5 Thyejnë vezë kapasrecash
e endin pëlhurë merimange;
kush ia ha vezën, vdes,
kush ta thyejë, prej saj lind kapastreci.
6 Pëlhura e tyre s’vlen për petk
s’mund të mbulohet me punëdoren e tyre;
veprat e tyre janë vepra paudhësie
fryti i dhunës është në dorën e tyre.
7 Këmbët e tyre vrapojnë të bëjnë të keqen,
nxitojnë të derdhin gjak të pafajshëm.
Mendimet e tyre janë mendime të këqija,
në udhët e tyre shkretim e ndrydhje.
8 Nuk e njohin udhën e paqes,
në hapa të tyre s’ka drejtësi.
I shtrembërojnë shtigjet e veta:
s’e njeh paqen, kush ec udhës së tyre.
9 Ja, pse e drejta rri larg nesh
dhe drejtësia s’arrin tek ne;
presim dritën dhe, ja, errësira,
ndriçimin e ecim në terr!
10 Ecim duke prekur si i verbëri murin,
si ata që sy s’kanë ecim me hamendje;
marrim në thua në mesditë, porsi në mug,
ndër të shëndoshë si të ishim të vdekur.
11 Të gjithë ulërijmë, porsi arinjtë,
gjëmojmë thekshëm, porsi pëllumbat.
Prisnim drejtësi, por më kot,
shpëtimin, por është larg nesh!
12 Po se fajet tona janë të shumta para teje,
mëkatet tona dëshmojnë kundër nesh,
po, fajet tona bëjnë pjesë me ne,
i njohim mirë fajet tona:
13 mëkatuam e rrejtëm kundër Zotit,
u larguam prej Hyjit tonë,
lëvduam dhunën e shkeljen e urdhërimeve,
ngjizëm e murmuritëm në zemër tonë fjalë të rreme.
14 Kështu e drejta u hodh pas shpine,
drejtësisë i duhet të qëndrojë larg,
përplaset për tokë në kuvend e vërteta,
drejtësisë brenda s’i lamë vend.
15 Besa erdhi e ra në harresë,
e ai që i ikën së keqes, bëhet pre.
E pa Zoti dhe iu duk keq
pse s’ka më të drejtë.
16 Pa se s’ishte askush,
u çudit pse askush s’ndërmjetësoi.
Por në ndihmë i erdhi krahu i tij,
e përkrahu e drejta e tij.
17 Për pancirë veshi drejtësinë,
në kokë e vuri përkrenaren e shpëtimit;
i veshi petkat e hakmarrjes,
u mbështoll me zell si me leshnik.
18 Do të paguajë gjithkënd sipas veprave:
me zemërim kundërshtarëve të vet,
me shpagim armiqve të vet
edhe ishujve do t’ua kthejë të keqen.
19 Ata të perëndimit, do ta druajnë emrin e Zotit,
edhe ata të lindjes së diellit, lavdinë e tij,
kur të vijë porsi përroi i rrëmbyeshëm
që e shtyt fryma e Zotit.
20 Por do të vijë Shpërblyesi i Sionit
edhe për ata bijtë e Jakobit
që kthehen prej paudhësisë,
‑ është fjala e Zotit.
21 Sa për mua ‑ thotë Zoti ‑
ja besëlidhja ime me ta:
“Shpirti im që është mbi ty
e fjalët e mia që i vura në gojë tënde,
s’do të largohen nga goja jote,
as nga goja e farës sate,
as nga goja e farës së farës sate
‑ thotë Zoti ‑
që tani e deri në amshim.”