1 Zoti më tha: “Merre një rrasë të madhe shkrimi e shkruaj në të me shkrim të rëndomtë: ‘Maher Salal Has Bac’.
2 Unë mora dëshmitarë besnikë kryepriftin Uri e Zakarinë, birin e Barakisë.
3 Iu afrova profeteshës dhe ajo ngjizi e lindi djalin. Atëherë Zoti më tha: ‘Ngjitja emrin Maher Salal Has Bac’,
4 sepse para se fëmija të dijë të thërrasë ‘Babi’, e ‘Mami’, do të merren pasuritë e Damaskut e preja e Samarisë e do të çohen para syve të mbretit të asirianëve.”
5 Zoti shtoi e më tha përsëri:
6 “Pasi ky popull e përbuzi ujët e Siloehut
që rrjedh qetë e në heshtim
e dridhet para Rasinit e birit të Romelisë,
7 për këtë arsye Zoti do të sjellë mbi ta
ujërat e forta e të shumta të Eufratit
‑mbretin e asirianëve e mbarë nderin e tij‑
do të shpërthejë në të gjitha degët e tij,
do të vërshojë mbi të gjitha brigjet e tij,
8 do të bjerë nëpër mbarë Judenë,
do ta vërshojë e do ta gërryejë,
deri në fyt do t’i arrijë!
Krahët e tij të shtrirë do ta mbulojnë
fund e majë vendin tënd, o Emanuel!”
9 Kushtrimohuni sa të doni, o popuj, e megjithatë do të shpartalloheni!
Dëgjoni ju, o popuj të largët të gjithë,
ngjeshni armët e dridhuni,
farkoni armë e dridhuni,
10 Sendërgjoni synime ‑ kot e keni,
nxirrni urdhëresa sa të doni ‑ s’do të zbatohen,
sepse me ne është Zoti!
11 Po, kështu më tha Zoti
kur më kapi me dorën e vet
e më qortoi të mos eci
udhës së këtij populli. Më tha:
12 “Mos quani përbetim
gjithçka që ky popull e quan përbetim,
çka ai druan, ju mos e druani,
frikë mos e kini.”
13 Zotin e Ushtrive atë shenjtëroni,
Ai le të jetë frika juaj, tmerri juaj.
14 Ai duhet të jetë shenjtërorja,
guri ku merret në thua,
qeta nga thyhet qafa
për dy shtëpitë e Izraelit,
lak e kurth për banorët e Jerusalemit.
15 Në të do të marrin në thua shumë veta,
do të rrëzohen e do të copëtohen,
do të bien në rrjetë,
në kurth do të zihen.
16 Mbylle e lidhe këtë dëshmi, vulose zbulesën në zemrat e nxënësve të mi.
17 Kam besim në Zotin që e fshehu fytyrën e vet nga shtëpia e Jakobit dhe shpresoj në Të.
18 Dhe ja, unë e djemtë që m’i fali Zoti, jemi prej Zotit të Ushtrive që banon në Sion, shenjë e parakallëzim për Izraelin.
19 Kur t’ju thonë: “Pyetni shpirtrat e shortarët që luajnë me buzë e murmurisin. Pse a populli nuk duhet t’i pyesë hyjnitë e veta, t’i pyesë të vdekurit për të gjallët?’“
20 Në ligj mbështetuni, në dëshmi!
Ata që nuk do të thonë kështu, agimin nuk do ta presin.
21 Do të endet nëpër vend i ndrydhur e i uritur, e, i uritur, do të tërbohet
e do të mallkojë mbretin e vet e hyjin e vet.
Do t’i çojë sytë kah qielli,
22 do të shikojë tokën:
dhe, ja, vuajtje e errësirë,
terr ndrydhës e mug i dendur!