1 Jezusi filloi prapë të mësojë në breg të detit. Turmë e madhe u mblodh rreth tij. Prandaj hyri në barkë në det dhe u ul, kurse populli qëndronte në breg të detit.
2 I mësonte shumë gjëra në shëmbëlltyra. Në mësimin e vet u thoshte:
3 “Dëgjoni! Doli mbjellësi për të mbjellë.
4 Ndërsa po hidhte farën, disa kokrra ranë përbri udhës, erdhën zogjtë dhe i hëngrën.
5 Disa të tjera ranë në zallinë, ku nuk kishte mjaft dhe. Ato mbinë me të shpejtë, sepse toka nuk ishte e thellë.
6 Por, kur doli dielli, u dogjën, e, pse nuk kishin rrënjë, u thanë.
7 Disa të tjera ranë në ferra. Ferrat u rritën, ua morën frymën e nuk dhanë fryt.
8 Disa të tjera ranë në tokë të mirë, mbinë, u rritën e dhanë fryt: njëra tridhjetëfish, tjetra gjashtëdhjetëfish e tjetra njëqindfish.”
9 Dhe shtoi:
“Kush i ka veshët për të dëgjuar, le të dëgjojë!”
10 Kur mbeti vetëm, ata që e përcillnin bashkë me të Dymbëdhjetët, e pyetën për kuptimin e shëmbëlltyrave.
11 Ai u tha:
“Ju e morët dhuratë misterin e Mbretërisë së Hyjit, kurse atyre që janë përjashta u mbërrin përgjithësisht në shëmbëlltyra,
12 që
‘edhe pse shikojnë me kujdes ‑ megjithatë
nuk shohin,
edhe pse dëgjojnë me kujdes ‑ megjithatë nuk
kuptojnë,
përndryshe do të ktheheshin
e do të gjenin falje.’“
13 Dhe vazhdoi:
“Po a nuk e morët vesh këtë shëmbëlltyrë? Po, atëherë, si do t’i merrni vesh të gjitha shëmbëlltyrat e tjera?
14 Mbjellësi mbjell Fjalën.
15 Ata ‘përbri udhës’, ku mbillet fjala, janë ata që, posa e dëgjojnë Fjalën, vjen aty për aty djalli dhe ua rrëmben Fjalën që mbillet në ta.
16 Po ashtu ata që e marrin farën në ‘zallinë’, janë ata që, kur e dëgjojnë Fjalën, e pranojnë aty për aty me gëzim,
17 porse nuk kanë në vetvete rrënjë ‑ janë të luhatshëm. Por, po erdhi një e vështirë ose një salvim për shkak të Fjalës, e bjerrin besimin në Fjalën.
18 Të tjerët që e morën Fjalën në ‘ferra’,
19 janë ata që e dëgjuan Fjalën, por kujdeset e kësaj jete, lakmia e pasurisë dhe epshet ia zënë frymën Fjalës, dhe ajo mbetet pa fryt.
20 E ka nga ata që e marrin farën në ‘tokë të mirë’. Këta e dëgjojnë Fjalën, e pranojnë dhe japin fryt: njëri tridhjetëfish, tjetri gjashtëdhjetëfish e tjetri njëqindfish.”
21 Pastaj u tha:
“A thua bihet llamba për t’u vënë nën enë ose nën tryezë? E jo për ta vënë në dritëmbajtës?
22 Sepse asgjë s’është e fshehtë, veçse për t’u zbuluar, asgjë në fshehtësi, veçse për të dalë në dritë.
23 Kush i ka veshët për të dëgjuar, le të dëgjojë!”
24 Edhe u tha:
“Mbani mend çka dëgjoni! Me atë masë që të matni, me atë do t’ju matet! Madje edhe do t’ju shtohet!
25 Sepse, atij që ka, do t’i jepet më, e atij që s’ka, do t’i merret edhe çka ka.”
26 Dhe vazhdoi:
“Mbretëria e Hyjit është porsi kur njeriu e hedh farën në dhe.
27 Si të flejë si të rrijë zgjuar natë e ditë, fara mbin, rritet ‑ pa ditur ai se si.
28 Toka vetvetiu qet bimën; më parë kërcyllin, pastaj kallirin e në fund kallirin plot kokrra.
29 E posa fryti piqet, i vë draprin, sepse është koha e korrjes.”
30 Dhe thoshte:
“Me çka ta krahasojmë Mbretërinë e Hyjit? Ose me çfarë krahasimi ta paraqesim?
31 Ajo i përngjet kokrrës së sinapit që është më e vogla ndër farëra kur hidhet në dhe;
32 por, kur mbillet, rritet e bëhet më e madhe se të gjitha perimet; lëshon degë të mëdha, aq sa zogjtë e malit banojnë nën hijen e saj.”
33 Me shumë shëmbëlltyra si këto ua shpallte Fjalën, ashtu si ishin të zotët ta kuptojnë;
34 por pa shëmbëlltyra atyre nuk u fliste asgjë, kurse nxënësve ua shtjellonte veçmas të gjitha.
35 Po atë ditë, kur u err, u tha nxënësve:
“Të kalojmë matanë!”
36 Ata e nisën popullin, kurse Jezusin e morën ashtu siç ishte në lundër. E përcillnin edhe lundra të tjera.
37 Ndërkaq, u çua një stuhi e madhe. Valët e detit u tërbuan aq sa hidheshin brenda e gati e mbushën me ujë.
38 Jezusi në pope flinte në nënkresë. E zgjuan dhe i thanë:
“Mësues! A nuk shqetësohesh që po mbytemi?”
39 Ai u zgjua i urdhëroi erës dhe i tha detit:
“Qetësohu! Shuaj!”
Era pushoi e u bë fashë e madhe.
40 Atëherë u tha:
“Pse jeni frikacakë? Po a ende nuk besoni?”
41 Ata i kapi frikë e madhe dhe i thoshin njëri‑tjetrit:
“Vallë, kush është ky të cilit po i nënshtrohen era dhe deti?”