1 Jezusi u nis prej andej e shkoi në vendin ku u rrit.
E përcollën edhe nxënësit e tij.
2 Kur erdhi e shtuna, filloi të mësojë në sinagogë. Shumica e dëgjuesve çuditeshin e thoshin:
“Nga i vijnë këtij këto? Ç’është kjo dije që iu dhurua? Po këto mrekulli të mëdha që bëhen nga duart e tij?
3 Po a nuk është ky zdrukthëtar, i biri i Marisë, vëllai i Jakobit, i Jozetit, i Judës, i Simonit? Po a nuk janë këtu ndër ne motrat e tij?”
Kështu u bë për ta arsye e mosbesimit në të.
4 Jezusi u tha: “Profeti ndahet pa nder vetëm në vendin e vet, në farefisin e vet dhe në shtëpinë e vet.”
5 Dhe nuk mundi të bëjë aty asnjë mrekulli, përveç se shëroi disa të sëmurë duke vënë mbi ta duart.
6 E çuditej për mosbesimin e tyre.
@@@Kështu doli e mësonte nëpër fshatra përreth.
7 Atëherë i thirri të Dymbëdhjetët e nisi t’i dërgojë dy nga dy dhe u dha pushtet mbi shpirtrat e ndytë.
8 U urdhëroi të mos marrin në udhëtim asgjë tjetër, përveç shkopit: as bukë, as strajcë, as para bakri në brez,
9 por të mbathin vetëm sandalet e të mos veshin dy palë petka.
10 Dhe u thoshte:
“Kudo që të hyni në ndonjë shtëpi, rrini aty derisa të largoheni nga ai vend.
11 Po qe se ndokund nuk ju pranojnë dhe nuk ju dëgjojnë, dilni dhe shkundni pluhurin nga këmbët tuaja si dëshmi kundër tyre.”
12 Ata shkuan dhe u predikuan njerëzve kthimin kah Hyji.
13 Dëbonin shumë djaj, lyenin me vaj shumë të sëmurë dhe i shëronin.
14 Edhe mbreti Herod dëgjoi për Jezusin, sepse emri i tij u bë i njohur. Thuhej: “Gjon Pagëzuesi u ngjall prej të vdekurish, prandaj në të po veprojnë fuqitë mrekullibërëse”.
15 Disa të tjerë thoshin: “Është Elia!” Prapë disa tjerë: “Është profet si çdo profet tjetër!”
16 Kur dëgjoi, Herodi tha: “U ngjall Gjoni, ai, të cilit ia pata shkurtuar kokën!”
17 Dhe njëmend, vetë Herodi kishte dhënë urdhër të kapej Gjoni, të ngujohej në pranga e të burgosej. Shkaku ishte Herodiada, gruaja e Filipit, të vëllait të tij, të cilën e kishte marrë për grua.
18 E pasi Gjoni i kishte thënë Herodit: “S’guxon ta mbash gruan e vëllait tënd!”,
19 Herodiada e urrente dhe donte ta vriste, por nuk mundte,
20 sepse Herodi e druante Gjonin. E dinte mirë se është njeri i drejtë e i shenjtë e prandaj edhe e mbronte. Kur e dëgjonte, trazohej fort në shpirt, por prapëseprapë e dëgjonte me ëndje.
21 Por erdhi dita e volitshme, kur Herodi, me rastin e ditëlindjes së vet, u përgatiti një gosti bujarëve të vet, oficerëve të lartë dhe krerëve të Galilesë.
22 Hyri vajza e Herodiadës e kërceu. I pëlqeu shumë Herodit dhe të ftuarve. Atëherë mbreti i tha vajzës.
“Lyp prej meje çka të duash dhe unë do ta jap.”
23 Dhe iu përbetua (shumë):
“Do të jap gjithçka të më lypësh, qoftë edhe gjysmën e mbretërisë sime!”
24 Ajo doli dhe i tha s’ëmës:
“Çka të kërkoj?
“Kokën e Gjon Pagëzuesit!” ‑ i tha ajo.
25 Vajza u kthye vrik te mbreti e i tha:
“Dua të ma japësh tani në pjatë kokën e Gjon Pagëzuesit.”
26 Mbreti u trishtua, por për shkak të premtimit dhënë me përbetim e për shkak të të ftuarve, nuk deshi t’ia mohojë kërkesën.
27 Mbreti menjëherë dërgoi një vrasës dhe urdhëroi t’ia sjellë kokën e Gjonit. Ky shkoi, ia shkurtoi kokën në burg,
28 e solli në pjatë, ia dha vajzës, kjo ia dha s’ëmës.
29 Kur dëgjuan nxënësit e Gjonit, erdhën, morën trupin e tij dhe e shtinë në dhe.
30 Apostujt u bashkuan prapë te Jezusi dhe i treguan gjithçka kishin bërë dhe kishin mësuar.
31 Atëherë ai u tha: “Ejani dhe ju në një vend të pabanuar e pushoni pak në vetmi.” Sepse aty aq shumë njerëz vinin e shkonin sa që s’kishin kohë as të hanin.
32 Ata u nisën me barkë për në një vend të pabanuar, në vetmi.
33 Porse njerëzit i panë në ç’drejtim u nisën e shumica e morën me mend vendin ku do të shkonin dhe, në këmbë, prej të gjitha qyteteve, shkuan atje e arritën para tyre.
34 Kur Jezusi doli nga barka, pa një turmë të madhe të popullit, iu dhimsën, sepse ishin porsi ‘delet pa bari’, e filloi t’u mësojë shumë gjëra.
35 Pasi kaloi shumë kohë e po bëhej vonë, iu afruan nxënësit e tij dhe i thanë:
“U bë vonë e ky vend është i shkretë,
36 thuaju të shkojnë në fshatra e katunde të rrethinës e të blejnë diçka për të ngrënë.”
37 “Jepuni ju të hanë” ‑ u përgjigj.
Ata i thanë:
“Të shkojmë e të blejmë dyqind denarë bukë e t’u japim të hanë?”
38 Ai vazhdoi:
“Sa bukë keni? Shkoni e shihni!”
Pasi shikuan, iu përgjigjën: “Pesë bukë e dy peshq”.
39 Atëherë u urdhëroi t’i ulin të gjithë në bar të njomë.
40 Të gjithë u ulën grupe‑grupe nga njëqind e nga pesëdhjetë vetë.
41 Jezusi, si i mori pesë bukët e dy peshqit, i lartësoi sytë kah qielli, e bekoi Hyjin, i ndau bukët dhe ua dha nxënësve të vet t’ua vënë para njerëzve. Po ashtu edhe dy peshqit ua ndau të gjithëve.
42 Të gjithë hëngrën e u nginë.
43 Çuan dymbëdhjetë shporta plot me copa edhe sa teproi prej peshqve.
44 Ata që hëngrën ishin pesë mijë burra.
45 Dhe menjëherë i nguti nxënësit e vet të hyjnë në barkë e të kalojnë në anën e kundërt drejt Betsaidës, derisa ai ta përcillte popullin.
46 Kur e përcolli popullin, u ngjit në mal për t’u lutur.
47 Kur u bë natë, barka ishte në mes të detit, kurse Jezusi vetëm në tokë.
48 Kur i pa se si hiqnin keq duke rremuar ‑ sepse era fryente nga ana e kundërt ‑ diku rreth rojës së katërt, Jezusi erdhi tek ata duke ecur përmbi det. Deshi t’i kalojë,
49 por ata, posa e panë duke ecur përmbi det, menduan se është fantazmë e bërtitën:
50 sepse e panë të gjithë e u trembën. Por Jezusi menjëherë filloi të flasë me ta e u tha:
“Zemër, he burra! Unë jam! Mos druani!”
51 Dhe hipi tek ata në barkë e era pushoi. E mbetën krejtësisht të habitur,
52 sepse ende nuk e kishin kuptuar vështrimin e mrekullisë së bukëve: mendja e tyre ishte e paaftë të kuptonte.
53 Pasi lundruan deri në breg, arritën në Gjenezaret e aty e lidhën barkën.
54 Posa dolën nga barka, njerëzit që e njohën
55 menjëherë shpejtuan të shkojnë nëpër mbarë krahinën e filluan të sjellin të sëmurët në vigje atje ku dëgjonin se ishte.
56 E kudo që hynte: në fshatra, në qytete apo në katunde, i vendosnin të sëmurët në sheshe dhe e lutnin t’ia preknin së paku kindin e petkut. Të gjithë ata që e preknin, shëroheshin.