1
Mjeshtrit të korit. I Davidit. Psalm.
O Zot, ti më shqyrton e më njeh,
2 ti di kur rri e kur ngrihem,
prej së largu i njeh mendimet e mia.
3 Si në shtegtoj si në pushoj, ti më vëren,
ti i di të gjitha udhët e mia.
4 Pa më ardhur ende fjala në majë të gjuhës,
dhe, ja, ti, o Zot, i njeh të gjitha!
5 Përpara e pas ti, o Zot, më rrethon,
ti e ke vënë mbi mua dorën tënde.
6 E mrekullueshme është dija jote për mua,
tepër e lartë, s’jam në gjendje t’ia arrij.
7 Ku mund të shkoj larg prej shpirtit tënd,
ku të iki larg prej pranisë sate?
8 Nëse ngjitem në qiell, ti atje je,
nëse zbres në Nëntokë, edhe aty je.
9 Po t’i marr krahët e agimit
e të shkoj të banoj në skajin e detit,
10 edhe atje dora jote do të më përcjellë
e do të më mbajë e djathta jote.
11 Në thënça: “Le të më mbulojë së paku errësira
edhe drita natë le të bëhet mbi mua!”,
12 por as terri s’është aspak terr për ty
13 Ti je ai që m’i krijove veshkat,
ti më ke endur në kraharorin e nënës!
14 Të lavdëroj pse më krijove kaq mrekullisht,
të mrekullueshme janë veprat e tua,
po, shpirti im mirë e di!
15 Eshtrat e mi nuk të mbetën të fshehur
kur unë po trajtohesha në fshehtësi
i endur në thellësinë e tokës.
16 Ende të patrajtuar më panë sytë e tu,
në librin tënd ishin të shkruara të gjitha ditët:
ishin të numëruara megjithëse asnjë s’ishte ende prej tyre.
17 Tepër të çmueshme janë për mua, o Hyj, mendimet e tua,
e panumërueshme është shuma e tyre!
18 Po t’i numëroja, janë më shumë se rëra!
Po t’iu dilja në skaj, më mbeteshe prapë ti!
19 Oh! Sikur Hyji t’i zhdukte mëkatarët!
Largohuni prej meje, o njerëz gjakatarë!
20 Ata flasin kundër teje me dredhi:
më kot e lartësojnë veten kundër teje.
21 A të mos i urrej, o Zot, ata që të urrejnë ty?
A të mos t’i përbuz ata që ngrihen kundër teje?
22 Unë i urrej me urrejtje të madhe
dhe i mbaj për armiq të mi.
23 Më shqyrto, o Hyj, dhe njihe zemrën time,
më sprovo e njihi shtigjet e mia
24 e shiko në mos ka në mua udhë kotësie
dhe më kthe në udhën e amshueshme.