1 Atëherë Agripa i tha Palit:
“Ke leje të mbrohesh!”
Pali e shtriu dorën dhe nisi të mbrohet:
2 “Mbret Agripa! E mbaj veten fatlum që, ja, sot më takoi të arsyetohem para teje për të gjitha çështjet me të cilat më padisin judenjtë,
3 sepse ti i njeh fare mirë të gjitha zakonet dhe mosmarrëveshjet e judenjve. Prandaj, të lutem, më dëgjo me durim!
4 Jetën time, që prej rinisë më të hershme, të kaluar mes popullit tim, në Jerusalem, e njohin të gjithë judenjtë.
5 Ata më njohin qëmoti e, nëse duan, mund ta dëshmojnë se kam jetuar sipas mënyrës më të ashpër të fesë sonë, si farise.
6 Dhe tani po gjykohem për shkak të shpresës në premtimin që Hyji ua bëri etërve tanë.
7 Po këtë premtim, dymbëdhjetë fiset tona, që i shërbejnë vazhdimisht Hyjit natë e ditë, e presin me afsh të plotësohet. Pikërisht për shkak të kësaj shprese, o mbret, po më padisin judenjtë.
8 Përse të çmohet e pabesueshme prej jush se Hyji i kthen të vdekurit në jetë?
9 Po! Edhe unë dikur kam qenë i mendimit se më duhet ta luftoj me të gjitha fuqitë Emrin e Jezusit prej Nazaretit.
10 Këtë gjë e kam bërë në Jerusalem: shumë shenjtër, pasi mora autorizimin prej kryepriftërinjve, i futa në burg e, kur i dënonin me vdekje, edhe unë votoja kundër tyre.
11 Për më tepër, nëpër mbarë sinagogat, shpeshherë duke përdorur, torturat, jam munduar t’i bëj të blasfemojnë dhe, i tërbuar pa masë në hidhërim kundër tyre, i kam salvuar edhe në qytetet e huaja.”
Pali flet për kthimin e vet
(Vap 9, 1‑19;22, 6‑16)
12 “Në këtë gjendje shpirtërore, me fuqizim e autorizim të kryepriftërinjve, u nisa të shkoj në Damask.
13 Isha duke udhëtuar ‑ e ishte pika e mesditës – dhe ja, o mbret, shoh se po vjen prej qiellit një dritë më e shndritshme se dielli ‑ më mbuloi me dritë mua dhe bashkudhëtarët e mi.
14 Të gjithë ramë për tokë e unë dëgjova një zë që më tha hebraisht: ‘Saul, Saul, pse po më salvon? Vështirë e ke të hedhësh shqelma kundër hostenit!’
15 Unë thashë: ‘Kush je, o Zot?’ E Zoti u përgjigj: ‘Unë jam Jezusi që ti e salvon!
16 Por çohu, drejtohu në këmbët e tua! Ja, përse t’u dëftova: dua të të bëj shërbyes dhe dëshmitar të këtij vegimi dhe të vegimeve të tjera që do të kesh.
17 Unë do të të shpëtoj prej popullit hebre dhe prej paganëve, te të cilët po të dërgoj
18 për t’u hapur sytë e për t’i kthyer prej territ në dritë, prej pushtetit të djallit te Hyji, që ta fitojnë faljen e mëkateve dhe të kenë pjesë në trashëgimin e të shenjtëruarve me anë të besimit në mua. ’”
Pali, dëshmitari i Jezusit për judenj e për paganë
19 “Që atëherë, o mbret Agripa, nuk i kundërshtova vegimit qiellor,
20 por u kam predikuar, më së pari atyre në Damask e atëherë edhe atyre në Jerusalem, mbarë dheut të hebrenjve e të paganëve që të pendohen e të kthehen kah Hyji, duke jetuar në mënyrën që i përket këtij kthimi.
21 Për këtë arsye judenjtë më kapën në Tempull e deshën të më vrisnin.
22 Me ndihmën e Hyjit, ja, deri në ditën e sotme po vazhdoj t’i jap dëshmi të madhit e të voglit, pa thënë tjetër vetëm çka kanë parafolur profetët e Moisiu se do të ndodhë:
23 Krishti do të pësojë dhe se Ai, i pari i ngjallur ndër të vdekurit, do t’i lajmërojë Popullit hebre dhe paganëve dritën e shëlbimit.”
Pali i bën apel besimit e Agripës
24 Ndërsa Pali po mbrohej në këtë mënyrë, Festi me zë të lartë i tha. “Të ka lënë mendja, o Pal! Dija e madhe t’i ka marrë mendtë!”
25 E Pali: “Jo, nuk më ka lënë mendja, o i përndritshmi Fest, ‑ i tha ‑ por flas fjalë të vërteta e të arsyeshme.
26 Sepse edhe mbreti, të cilit po i drejtohem me liri e bindje, i di mirë të gjitha këto dhe jam plotësisht i bindur se asgjë prej këtyre nuk i është e panjohur, sepse këto nuk kanë ngjarë diku në një skaj të fshehtë.
27 Ti, o mbreti Agripë, a u beson profetëve? E di se u beson!”
28 Atëherë Agripa i tha Palit:
“Me pak mund po mundohesh të ma mbushësh mendjen se më bëre të krishterë.”
29 Pali u përgjigj:
“Edhe pak a edhe shumë, e bëftë Hyji që, jo vetëm ti, por edhe të gjithë këta që po më dëgjojnë sot të bëhen mu si jam unë... me përjashtim veç të këtyre prangave.”
30 Atëherë u ngritën mbreti, sundimtari, Berenika dhe ata që kishin marrë pjesë me ta në mbledhje.
31 Duke u shpërndarë i thoshin njëri‑tjetrit: “Ky njeri s’bën asgjë që të meritojë vdekjen ose prangat.”
32 Agripa i tha Festit: “Ky njeri ka mundur të lirohet që më parë po të mos kishte kërkuar të gjykohet para perandorit.”