1 Në atë ditë do të jetë kroi rrjedhës për shtëpinë e Davidit e për banorët e Jerusalemit për larje të mëkateve e të papastërtive.
2 Atë ditë do të ndodhë ‑ është fjala e Zotit të Ushtrive ‑ do t’ua zhduk emrat idhujve mbi tokë, s’do të përmenden më. Do t’i zhduk profetët e rremë dhe shpirtin e papastër përmbi tokë.
3 E do të ndodhë: kur ndokush të guxojë të profetojë, do t’i thotë i ati dhe e ëma, ata që e lindën: “Mos e paç jetën e gjatë, sepse fole rrena në emër të Zotit!” I ati dhe e ëma, ata që e lindën, do ta shporojnë pse profetizon.
4 Atë ditë çdo profet do të turpërohet për vegimin e vet; nuk do të mbulohen më me thes dhie për të rrejtur,
5 por do të thotë secili:’Nuk jam profet! Jam njeri që punoj tokën, sepse toka është prona ime që prej rinisë sime.’
6 Atëherë do t’i thonë: “Nga këto varrë në duar të tua?” Do të përgjigjë: “U plagosa në shtëpi të miqve!”
Personifikim i shpatës: populli i ri
7 Zgjohu, o shpatë, kundër bariut tim,
kundër njeriut që e kam të afërm
‑ thotë Zoti i Ushtrive.
Godite bariun që të shpërndahen delet,
do ta çoj dorën kundër të vegjëlve.
8 Atëherë do të ndodhë mbi mbarë tokën
‑ thotë Zoti:
dy të tretat e saja do të shpërndahen,
do të mbarojnë;
veç një e treta do t’i lihet.
9 Nëpër zjarr do ta kaloj këtë të tretë,
do ta pastroj siç pastrohet argjendi,
do ta sprovoj si sprovohet ari:
ai do të ma thërras emrin
e unë do ta dëgjoj.
Unë do të them: “Ai është populli im!”
e ai do të thotë: “Zoti është Hyji im!”