2 Beteli kishte dërguar Sarasarin e Regemmelekun e disa burra që ishin me të për t’iu lutur fytyrës së Zotit e
3 për t’i pyetur priftërinjtë e Tempullit të Zotit të Ushtrive e profetët: “A duhet unë të mbaj zi e të agjëroj në muajin e pestë, siç po bëj tash sa vjet?”
Kthim në të kaluarën e kombit
4 Atëherë më qe drejtuar kjo fjalë e Zotit të Ushtrive:
5 “Thuaj mbarë popullit të vendit e priftërinjve: “Kur ju agjëroshit dhe qanit në të pestin e në të shtatin muaj gjatë këtyre shtatëdhjetë vjetëve a me të vërtetë agjëronit për dashuri ndaj meje?
6 Edhe kur hanit e pinit, a thua s’ hanit e nuk pinit për vetvete?
7 Pse a nuk është ky vështrimi i fjalëve që i ka shpallur Zoti me anë të profetëve të mëparshëm , kur ende Jerusalemi banohej e ishte në paqe me qytetet që e rrethojnë, kur ende ishte i banuar Nagebi bashkë me Sefelën?”
8 Fjala e Zotit i qe drejtuar Zakarisë:
9 ”Kështu thotë Zoti i Ushtrive: Gjykoni gjyq të drejtë e kini dhimbje e dhembshuri njëri për tjetrin.
10 Mos e shfrytëzoni vejushën, bonjakun, ardhacakun e skamnorin dhe mos ia mendoni të keqen në zemrën tuaj asnjëri vëllait të vet.
11 Por, ata nuk deshën të jenë të kujdesshëm. Si kryengritës e sollën shpinën dhe i rënduan veshët e vet që të mos dëgjojnë.
12 Diamant e bënë zemrën e vet të fortë për të mos i dëgjuar Ligjin e urdhrat që ua dërgoi Zoti i Ushtrive me shpirtin e vet nëpër profetët e mëparshëm. Atëherë flakë u ndez zemërimi i Zotit të Ushtrive.
13 Atëherë ndodhi kështu: sikurse kur Ai i thërriste e ata nuk e dëgjuan, kështu edhe këta do ta thërrasin e unë nuk do t’i dëgjoj ‑ është fjala e Zotit të Ushtrive.
14 Unë i treta ndër të gjitha ato kombe që nuk i njihnin. Toka mbeti shkretë pas tyre sa që askush nuk përshkohej nëpër të as nuk kthehej. Tokën veç ashtu të dëshirueshme e shndërruan në vend të shkretë.”